Predigt, Paragraph
1 1,2| ze ginn a säi Liicht, dat se vun him kritt,~weiderzeginn.
2 1,2| Bestëmmung gerecht gëtt, wann se vun der Sonn hir Liicht
3 1,3| nämlech an der Kierch esou wéi se real existéiert, esou wéi~
4 1,3| existéiert, esou wéi~mer se erliewen, nëmmen dat Mënschlecht,
5 1,4| debattéiert ginn. Mär ginn se allerdings aus eiser spezifesch
6 2,3| entdeckt~onweigerlech, datt se eng geschéckte Kierch ass,
7 2,3| op d'Mënschen zou, hëllt se eescht a stellt sech an~
8 2,4| gerecht ka ginn. Ech~wëll se duefir nach eng Kéier widerhuelen.
9 3,2| eegene Wäertvirstellungen op. Se flüchten eraus aus de~gesellschaftleche
10 3,2| Fräiheet a Gemeinschaft, se stellen sech~d'Fro nom Sënn
11 3,2| Fro nom Sënn vum Liewen, se wëllen hiert Liewen an d'
12 3,3| sech hinne jo virdrun, ier se sech op d'Sich~maachen,
13 3,3| Joer zu~Paräis gemat, wou se ëmmer gerad mat dësem Evangelientext
14 3,4| Striewen. Virun allem~sollen se agesinn, datt et valabel
15 3,4| ginn. Onweigerlech fannen se dann Zougang zur Helleger
16 4,1| dierft keng Kris, a~wär se nach esou déif, äis erschütteren.
17 4,4| Charakteristik, nämlech dass se de Glawen~net nëmmen als
18 4,4| ëmmer méi op, hee~beschenkt se ëmmer méi mat sengem Liewen.
19 4,4| duerch hiert Liewe bréngen se d'Liicht, dat Christus ass,~
20 5,1| eemoleg Vocatioun, gläich wéi~se och ëmmer ausgesäit. Um
21 5,1| selwer,~mä et kritt een se fir den Opbau vum Läif vu
22 5,1| Kierch Beruffene mussen se sech ergänzen. Geschitt
23 5,2| 2. Eng Beruffung, wéi se och ëmmer ausgesäit, déi
24 5,2| begeet, zu deem higeet, deen se~gëtt fir eng Missioun: zu
25 5,3| Zäit,~wéi de Jean XXIII se nennt, sinn net noutgedronge
26 6,3| eescht hëlt - an dat muss se, soss gëtt se~hirer Sendung
27 6,3| an dat muss se, soss gëtt se~hirer Sendung ontrei -,
28 6,3| Froen a Problemer? Wat kann se maachen a wat wëllt se maachen,
29 6,3| kann se maachen a wat wëllt se maachen, fir~bei der Léisung
30 6,4| Johannesevangelium fannen: "Looss se all~eens sinn, wéis du,
31 8,4| Gemeinschaft sinn, wann se e Spigelbild vum~dräifaltege
32 8,4| sinn, déi dingt. Wiem soll se dingen? De~Mënschen! Gottes-
33 9,2| reagéiren si? Reagéiren se wéi de Péitrus oder bekennen
34 9,2| de Péitrus oder bekennen se hir Trei~ewéi Maria zu Christus?
35 9,2| Trei ass méiglech, wëll se gedroe war vun der~Léift.
36 9,3| begruewe mussen, an dat se voller Erwaardungen an Hoffnungen
37 9,3| eragetruede~sinn, a vun deem se elo d'Schiebelen an den
38 0,1| Liewe vum Jesus, datt heen se, am Ënnerscheed zu deenen
39 1,2| lauschtert, dann ebe well se Zeie sinn."~De Bëschof von
40 1,2| Fro stelle géifen - wann se~engem géife begéinen, vun
41 2,3| liewenswichteg fir d'Kierch, se ass~liewenswichteg fir déi,
42 2,3| Liewen higinn huet -~da muss se äis dach méi ewéi eng hallef
43 2,4| mat Christus ass, dann ass se och~onweigerlech Kommioun
44 3,3| aner a leschten Enns~leeën se Zeechnes vun der Schéinheet
45 3,3| ass et net wichteg, dass se dra bleiwen, mä datt se
46 3,3| se dra bleiwen, mä datt se de~Moment wou se dra sinn,
47 3,3| mä datt se de~Moment wou se dra sinn, sech wuel fillen,
48 4,3| si dat net, dann erfëllt se hiren Opdrag net~esou, wéi
49 4,4| hiren Opdrag net, och wann se nach esou villes ënnerhëlt.~
50 5,2| Trouscht ginn. Sécher mécht se är Schmierzen net méi liicht,~
51 5,2| mä si wërft e Liicht op se. An am Liicht léisst et
52 6,1| présence divine. Ainsi le temps se transforme en temps de grâce.
|