3. Haut de Mëtteg, léif krank a behënnert Schwësteren a Bridder, sidd dir
déi bevierzugt Kanner vu Gott, iech gëllt säin Erbaarmen, iech gëllt seng
Hëllef.
Och de Bléck vu Maria rout op iech mat enger besonnescher Virléift.
Vertraut hir un, wat der um Häerz hutt. Frot si ëm hir Hëllef, ëm hiirt
Antriede bei hirem Jong fir iech. Mä frot et net nëmmen fir iech, mä och
fir d'Kierch zu Lëtzebuerg, fir hir grouss Suerg ëm Priister- an
Uerdensberuffer. Schenkt hir äert Leiden an deem Sënn a gleeft drun, datt
een duerch Leiden ënnerstrachend Gebiet besonnesch wuelgefälleg a wierksam
ass.