Grzechy narodu polskiego

Zakończywszy te ogólne rozważania dotyczące filozofii i teologii historii możemy zastanowić się nad dzisiejszą sytuacją naszego narodu. Do tej pory wspominałem o złu i grzechach wśród innych narodów, teraz jednak warto byłoby zwrócić uwagę na nasze grzechy. Skoro cała cywilizacja chrześcijańska, do której należy również Polska, jest pogrążona w moralnym i religijnym kryzysie, to nie możemy się łudzić, że zło tego świata ominęło również naszą ojczyznę. Nie chcę tu mówić o grzechach osobistych, gdyż z tych będziemy rozliczani indywidualnie, ale o grzechach, które mają charakter społeczny.

A zatem posłużmy się wspomnianymi powyżej kryteriami św. Augustyna:

Czy popełniliśmy grzech zbiorowy wywołując niesprawiedliwą wojnę? Raczej nie. Nie mniej jednak nasze władze przy poparciu mediów i części opinii publicznej wysłały wojska polskie do Kosowa, bynajmniej nie na sprawiedliwą wojnę.

Czy ustanowione przez Boga zasady moralne, pomimo ich uznawania przez prawo, są tak zaniedbywane, że większość obywateli staje się obojętna wobec płynących z nich nakazów? Zepsucie obyczajów wynikające z zaniku cnót wśród Polaków szerzy się w zastraszającym tempie. Grzechem najbardziej widocznym jest nieczystość, mamy jej coraz więcej w filmach, publikacjach, reklamach i różnorakich imprezach publicznych. Jak to się dzieje, że w kraju, gdzie ponad 90% ludności stanowią katolicy szerzy się pornografia i rozpusta. Domy publiczne można swobodnie otwierać, a wiele kobiet ubiera się w sposób wyzywający, a nawet wyuzdany. Przywodzi to na myśl słowa małej Hiacynty, że nadejdą mody, które będą bardzo obrażać Boga. Nasza codzienna mowa zawiera coraz więcej wulgaryzmów i przekleństw. Coraz częściej słyszy się, a nawet widzi, bluźnierstwa w różnorakiej postaci. Niestety te zjawiska, jeśli nie są akceptowane, to przynajmniej tolerowane po cichu przez większość katolików. Gdzie jest ich sprzeciw, gdzie jest sprzeciw pasterzy powołanych do rzucania anatem na gorszycieli? Ponadto mamy mnóstwo oszustw i krętactw płynących z zaniku cnoty uczciwości w naszym społeczeństwie. Coraz bardziej opluwany jest Kościół Katolicki i zasady naszej wiary w mediach, a w szczególności w telewizji, którą każdy prawie katolik ogląda. Groźne przestępstwa nie są należycie karane, a ludzie mający pieniądze potrafią uniknąć zasłużonej kary za wyrządzone bliźnim krzywdy.

Czy naruszanie Prawa Bożego jest uświęcone przez nasze prawo? Jak na razie nie ma zalegalizowanych „małżeństw” homoseksualnych, jak dzieje się to krajach Unii Europejskiej, choć już takie pomysły się pojawiają przy wsparciu ze strony mediów. Grzech aborcji nadal istnieje legalnie, choć nie jest aż tak rozpowszechniony, jak w czasach komunizmu. W tej sprawie nie możemy się zadowalać tym niemoralnym kompromisem, gdyż słudzy szatana w naszym kraju przy pierwszej lepszej okazji podejmą wysiłki, aby to zło znów prawnie rozszerzyć. Ponadto prawo jest tak skonstruowane, aby katolickim narodem mogli rządzić ludzie, którzy swoją działalnością zaprzeczają zasadom katolickim. Jak to się dzieje, że katolickie społeczeństwo ma na najwyższych urzędach bezbożników i ludzi bez żadnych zasad moralnych? No właśnie, dzięki temu, że pozwoliliśmy sobie wmówić, iż religia jest sprawą prywatną i na sprawy publiczne wpływu mieć nie powinna. Cóż za obłuda, jak można wymagać, aby te same zasady, które stosujemy w naszym życiu osobistym i rodzinnym nie miałyby znaleźć odzwierciedlenia w życiu społecznym. Zacytujmy tu Ks. Skargę: „A najszkodliwsi są katolicy bojaźliwi i małego serca, którzy gniewem się sprawiedliwym i świętym, ku obronie czci Boga nie zapalają, a gorliwości nie mają i jako straszydła na wróble stoją.”⁸ Niestety tchórzliwa postawa katolików w Polsce, w tym również wielu duchownych, pozwala, aby wrogowie Boga i Kościoła Katolickiego panoszyli się w naszym kraju i obejmowali najwyższe urzędy.

Tych publicznych grzechów można by jeszcze wiele wymienić, sami zresztą je Państwo znacie. Chciałbym jednak wskazać jeszcze jeden aspekt tego naruszania Prawa Bożego w naszym narodzie. Jak wspomniałem nieco wcześniej Matka Najświętsza jest opiekunką cywilizacji chrześcijańskiej oraz Królową, gdyż tam gdzie króluje Chrystus, tam panuje i Ona. Polska w szczególny sposób obrała sobie Matkę Bożą za Królową, której panowanie powinno być widoczne w naszym życiu osobistym i społecznym. To panowanie Maryi polega nie tylko na oddawaniu jej szczególnej czci w naszych świątyniach, ale przede wszystkim na wypełnianiu Jej woli, która jest całkowicie zgodna z wolą Bożą. Z kolei wypełnianie woli Maryi polega przede wszystkim na przestrzeganiu Bożych Przykazań i nie obrażaniu Boga grzechami. Jak pisze św. Ludwik Grignion de Montfort: „Nie ma w chrystianizmie rzeczy bardziej godnej potępienia niż to szatańskie zuchwalstwo. Czyż można bowiem twierdzić, że miłuje się i czci Najświętszą Pannę, skoro się grzechami kłuje, przebija, krzyżuje i bezlitośnie znieważa Chrystusa, Jej Syna?”⁹ Maryja, która jest duchową Królową naszej ojczyzny powinna panować w naszych duszach, a to panowanie powinno objawiać się między innymi poprawą życia obywateli. Jednak jak widzimy jest zupełnie odwrotnie. Powiedzmy wprost, mamy do czynienia z dążeniem do duchowej detronizacji Maryi w naszym kraju. Składane niejednokrotnie śluby wydają się być dziś pustymi deklaracjami. Nie jesteśmy wiernymi poddanymi Naszej Królowej, wręcz przeciwnie, mówimy, że nie będziemy służyć i łamiemy Prawo Boże buntując się w ten sposób przeciw panowaniu Najświętszej Panny. Ten duchowy bunt, ta letniość i brak gorliwości są głównymi przyczynami zła w naszej ojczyźnie. Trzeba sobie w końcu uświadomić, że grzechy Polaków są zamachem na duchowy tron Królowej Polski.