2. Zalążek Rewolucji

         To fundamentalne dążenie do buntu może w pewnym momencie uzyskać przyzwolenie wolnej woli. W ten sposób człowiek upadły grzeszy, łamiąc jedno lub więcej przykazań. Jednak jego bunt może pójść dalej i dojść do mniej lub bardziej utajonej nienawiści wobec samego moralnego porządku jako całości. Nienawiść ta, z istoty rewolucyjna, może generować błędy doktrynalne, a nawet prowadzić do świadomego i otwartego wyznawania zasad sprzecznych z prawem moralnym i nauką objawioną jako takimi, co stanowi grzech przeciwko Duchowi Świętemu.

         Kiedy ta nienawiść zaczęła kierować najgłębszymi tendencjami historii Zachodu, wtedy zaczęła się Rewolucja. Jej proces rozwija się dzisiaj, a jej błędy doktrynalne noszą widoczne piętno tej nienawiści, która jest najaktywniejszą przyczyną wielkiej apostazji naszych dni. Z samej swej natury nienawiść ta nie może być ograniczona tylko do systemu doktrynalnego: jest to nieuporządkowana namiętność rozpalona do skrajności.

         Takie stwierdzenie, odnoszące się do tej konkretnej Rewolucji, nie oznacza, że zawsze nieuporządkowane namiętności znajdują się u korzeni każdego błędu. Nie przeczy to również temu, że często to błąd rozpętywał w danej duszy lub danej grupie społecznej, rozprzężenie namiętności. Stwierdzamy po prostu, że proces rewolucyjny rozpatrywany zarówno jako całość, jak i również w swoich zasadniczych epizodach, miał jako swój najaktywniejszy i najgłębszy zalążek rozprzężenie namiętności.