A. Dzieła miłosierdzia, opieka społeczna, stowarzyszenia pracodawców, pracowników itd.

         a. Na ile dzieła te normalizują życie społeczne i gospodarcze, na tyle szkodzą one rozwojowi procesu rewolucyjnego. W tym sensie są one ipso facto cennymi pomocnikami Kontrrewolucji, nawet jeśli tylko implicite i pośrednio.

         b. Niemniej jednak, w odniesieniu do tego, warto przypomnieć kilka prawd, które niestety pozostają często zaciemnione wśród tych, którzy poświęcają się bezinteresownie tym dziełom.

         · Nie ulega wątpliwości, że takie dzieła mogą zmniejszać, a w pewnych przypadkach eliminować materialne potrzeby, które wywołują wielkie wzburzenie wśród mas. Lecz duch Rewolucji nie wyrasta przede wszystkim z nędzy. Ma on korzenie moralne, a więc religijne. ⁶⁰ Zatem w zakresie, w jakim ich konkretna natura pozwala, w dziełach tych trzeba krzewić formację religijną i moralną, ze szczególnym naciskiem na przestrzeganie dusz przed rewolucyjnym wirusem tak groźnym w naszych dniach.

         · Kościół, współczująca Matka, wspiera wszystko, co mogłoby ulżyć ludzkiej nędzy. Nie karmi się iluzją, że może wyeliminować wszystkie i naucza świątobliwego pogodzenia się z chorobą, biedą i innymi niedostatkami.

         · Niewątpliwie w tych dziełach pojawiają się cenne okazje do stworzenia klimatu zrozumienia i miłosierdzia pomiędzy  pracodawcami a pracownikami, na skutek czego może nastąpić zdemobilizowanie umysłów gotowych już do walki klas. Lecz byłoby błędem sądzić, że życzliwość zawsze rozbraja ludzką nikczemność. Nawet niezliczone dobrodziejstwa wyświadczone przez Pana Naszego Jezusa Chrystusa w czasie jego ziemskiego życia nie zdołały usunąć nienawiści, jaką nikczemnicy żywili do Niego. Zatem chociaż w walce przeciw Rewolucji powinno się preferować przyjazne prowadzenie i oświecanie umysłów, to jest oczywiste, że przeciwko jej różnym formom — na przykład komunizmowi — bezpośrednia i otwarta walka za pomocą wszystkich sprawiedliwych i legalnych środków jest prawowita i na ogół nawet konieczna.

         · W szczególności trzeba zauważyć, że dzieła te powinny zaszczepiać w swoich beneficjentach, lub osobach stowarzyszonych, prawdziwą wdzięczność za otrzymane przysługi, albo kiedy nie jest to kwestia przysługi, ale aktów sprawiedliwości, rzeczywisty szacunek za moralną prawość inspirującą takie akty.

         · W poprzednich paragrafach mieliśmy zasadniczo na myśli robotnika. Należy jednak wskazać, że kontrrewolucjonista nie faworyzuje systematycznie tej czy innej klasy społecznej. Będąc gorliwym obrońcą prawa własności,  powinien on jednak  przypominać klasom wyższym, że nie wystarczy, aby walczyli z Rewolucją na polu, na którym atakuje ona ich osobiste interesy, a paradoksalnie jej sprzyjali — jak to często widać — słowem i przykładem we wszystkich innych dziedzinach , jak w życiu rodzinnym, na plażach, basenach kąpielowych i innych rozrywkach, w działalności intelektualnej i artystycznej itd. Klasa robotnicza, która idzie za ich przykładem i przyjmuje ich rewolucyjne idee, zostanie nieuchronnie wykorzystana przez Rewolucję przeciw „pół-kontrrewolucyjnym” elitom.

         · Arystokracja i burżuazja, które wulgaryzują swoje maniery i stroje, aby rozbroić Rewolucję, same sobie szkodzą. Społeczny autorytet, który siebie degraduje, można porównać do soli, która straciła smak. Nie nadaje się ona do niczego i zasługuje jedynie na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. ⁶¹ W większości przypadków, pełne pogardy masy właśnie to uczynią.

         · Utrzymując swoją pozycję z godnością i siłą, warstwy wyższe powinny mieć bezpośredni i życzliwy kontakt z innymi warstwami. Miłosierdzie i sprawiedliwość praktykowane na odległość nie wystarczą do utworzenia więzi prawdziwie chrześcijańskiej miłości pomiędzy klasami społecznymi.

         · Przede wszystkim właściciele powinni pamiętać, że jest wielu ludzi gotowych bronić przed komunizmem prawa do własności prywatnej (rozumianego, oczywiście, jako prawo indywidualne mające również funkcję społeczną), ponieważ wynika ono z zasady wymaganej przez Boga i ze swej istoty jest zgodne z Prawem Naturalnym. Otóż zasada ta dotyczy zarówno własności robotnika, jak i pracodawcy. Stąd ta sama zasada walki przeciw komunizmowi powinna kierować pracodawcą, aby szanował  prawo pracownika do sprawiedliwego wynagrodzenia, odpowiedniego do jego własnych potrzeb i jego rodziny. Warto przypomnieć to, aby podkreślić, że Kontrrewolucja jest nie tylko obrońcą własności pracodawcy, ale również pracownika. Nie walczy ona o interes grup lub klas, lecz o zasady.