2. Chrześcijaństwo a republika powszechna

         Sprzeciwiając się republice powszechnej, Kontrrewolucja nie jest również przychylna niestabilnej i nieorganicznej sytuacji stworzonej przez rozłam chrześcijaństwa i sekularyzację życia międzynarodowego w czasach nowożytnych.

         Pełna suwerenność każdego narodu nie sprzeciwia się temu, aby ludy, które żyją w obrębie Kościoła, tworząc jedną wielką rodzinę duchową, ustanawiały organy dogłębnie przeniknięte duchem chrześcijańskim i być może kierowane przez przedstawicieli Stolicy Apostolskiej, dla rozwiązywania ich kwestii na płaszczyźnie międzynarodowej. Takie organy mogłyby również sprzyjać współpracy narodów katolickich dla wspólnego dobra we wszystkich jego aspektach, a szczególnie gdy dotyczy to obrony Kościoła przeciw niewiernym i ochrony misjonarzy w krajach pogańskich lub zdominowanych przez komunizm. W końcu takie organy mogłyby wejść w kontakty z narodami niekatolickimi dla utrzymania właściwego porządku w stosunkach międzynarodowych.

         Nie negując znaczenia służby, jaką przy wielu okazjach pełnią organy świeckie, Kontrrewolucja powinna zawsze zwracać uwagę na straszną lukę, która tkwi w ich świeckości i uczulać ludzi na ryzyko przekształcenia się tych organów w zarodek republiki powszechnej. ⁶²