10. Kontrrewolucja a niekatolicy

         Czy Kontrrewolucja może akceptować współpracę z niekatolikami? Czy możemy nazywać kontrrewolucjonistami protestantów, muzułmanów i innych? Odpowiedź musi być odpowiednio wyważona. Nie ma autentycznej Kontrrewolucji poza Kościołem. ⁶⁶ Jednak możemy przyjąć, że pewni protestanci lub muzułmanie, na przykład, znajdują się w takim stanie duszy, w którym zaczynają dostrzegać całą nikczemność Rewolucji i stają przeciwko niej. Po takich osobach można się spodziewać, że utworzą przeszkody, czasami nawet wielkie, przeciw Rewolucji. Jeżeli odpowiedzą na łaskę, mogą stać się wspaniałymi katolikami, a zatem skutecznymi kontrrewolucjonistami. Do tego momentu mogą oni przynajmniej  do pewnego stopnia sprzeciwiać się Rewolucji, a nawet zmusić ją do odwrotu. W pełnym i prawdziwym znaczeniu tego słowa nie są oni kontrrewolucjonistami; lecz ich współpraca może i powinna być przyjęta, z ostrożnością, jakiej wymagają nakazy Kościoła.

         Katolicy powinni być szczególnie świadomi niebezpieczeństw tkwiących w stowarzyszeniach międzywyznaniowych, jak św. Pius X mądrze ostrzegał:

         W istocie, pomijając inne punkty, niebezpieczeństwa, na które — z powodu tego rodzaju stowarzyszeń — jest narażona, albo z pewnością może być narażona, integralność wiary naszych wiernych i prawdziwe posłuszeństwo wobec praw i przepisów Kościoła Katolickiego, są bez wątpienia poważne. ⁶⁷

         Najlepszy apostolat, tzw. „conquista”, powinien skupić się na tych niekatolikach, którzy mają kontrrewolucyjne tendencje.