C. Zarzut: komunistyczne sukcesy we Włoszech i Francji

Jednakże — ktoś się sprzeciwi — sukcesy tej taktyki we Włoszech i Francji nie pozwalają na stwierdzenie, że komunizm robi odwrót w wolnym świecie, albo że przynajmniej dzisiejszy uśmiechnięty komunizm rozwija się wolniej niż ponury komunizm ery Lenina i Stalina.

Przede wszystkim, aby odpowiedzieć na ten zarzut, trzeba powiedzieć, że wybory powszechne w Szwecji, RFN i Finlandii, jak również wybory lokalne i obecna niestabilność rządu labourzystów w Wielkiej Brytanii, wskazują na brak apetytu wśród mas na socjalistyczne „raje”, komunistyczną przemoc itd. ⁷⁹ Istnieją wyraźne oznaki, że przykład tych krajów zaczął już znajdować oddźwięk w tych dwóch wielkich narodach katolickich Zachodniej Europy, szkodząc w ten sposób postępowi komunizmu.

Jednak, według naszej opinii, konieczne jest przede wszystkim podanie w wątpliwość komunistycznej autentyczności rosnącej liczby głosów uzyskanych przez Włoską Partię Komunistyczną lub Francuską Partię Socjalistyczną (o której mówimy, ponieważ Francuska Partia Komunistyczna znajduje się w stagnacji). Obie partie dalekie są od czerpania korzyści tylko z głosów swoich elektoratów. Z pewnością poważne poparcie katolickie — którego rzeczywisty poziom jedynie historia pewnego dnia w pełni ujawni — stworzyło zupełnie wyjątkowe złudzenia, słabość, apatię i współwinę w stosunku do Włoskiej Partii Komunistycznej. Wyborcze odzwierciedlenie tych szokujących i sztucznych okoliczności wyjaśnia w dużym stopniu wzrost liczby ludzi głosujących na partię komunistyczną, z których wielu osób nie można nazwać w żaden sposób komunistycznymi wyborcami. Nie powinniśmy również zapominać o bezpośrednim lub pośrednim wpływie pewnych Krezusów na głosowanie. Ich wyraźnie kolaborująca postawa wobec komunizmu pozwala na wyborcze posunięcia, z których III Rewolucja wyciąga wyraźne korzyści. Analogiczne obserwacje można poczynić w odniesieniu do Francuskiej Partii Socjalistycznej.