3. Obowiązki kontrrewolucjonistów w obliczu rodzącej się IV Rewolucji

Co zatem pozostaje kontrrewolucjoniście do zrobienia, kiedy niezliczone fakty mogą być zestawione w taki sposób, że sugerują hipotezę dotyczącą narodzin IV Rewolucji?

W świetle „Rewolucji i Kontrrewolucji” wypada mu przede wszystkim podkreślać dominującą rolę, jaką Rewolucja w tendencjach⁹⁹ odgrywa w procesie powstawania IV Rewolucji i świata z niej zrodzonego. Kontrrewolucjonista powinien się przygotować do walki, nie tylko ostrzegając ludzi przed przewagą tych tendencji — będącej zasadniczym odwróceniem właściwego porządku ludzkiego — która stale narasta, ale również wykorzystując w dziedzinie tendencji wszelkie dopuszczalne i odpowiednie środki, aby zwalczać samą Rewolucję w tendencjach. Kontrrewolucjonista powinien również obserwować, analizować i przewidywać nowe kroki tego procesu, aby wznosić jak tylko można najszybciej wszelkie przeszkody przeciw najwyższej formie Rewolucji w tendencjach i rewolucyjnej wojny psychologicznej, którą jest rodząca się IV Rewolucja.

Jeżeli IV Rewolucja będzie miała czas, aby się rozwinąć, zanim III Rewolucja zdecyduje się na jakieś wielkie ryzykowne posunięcie, to walka z nią mogłaby wymagać napisania kolejnego rozdziału „Rewolucji i Kontrrewolucji,” a taki rozdział mógłby zająć tyle miejsca, ile zostało poświęcone trzem poprzednim rewolucjom.

Istotnie, cechą procesów rozkładu jest dążenie do komplikowania wszystkiego prawie w nieskończoność. I z tego powodu każda faza Rewolucji jest bardziej złożona niż poprzednie i zmusza Kontrrewolucję do czynienia wysiłków, które w podobny sposób są bardziej uszczegółowione i złożone.

* * *

Tą perspektywą na temat Rewolucji i Kontrrewolucji oraz przyszłej pracy, która musi być wykonana w odniesieniu do jednej i drugiej, kończymy te rozważania.

Niepewni, jak wszyscy, jutra, wznosimy w postawie modlitewnej nasze oczy do wzniosłego tronu Maryi, Królowej Wszechświata, jednocześnie zwracając się do Niej sparafrazowanymi słowami psalmisty skierowanymi do Pana:

„Ad te levavi oculos meos, qui habitas in coelis. Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum, sicut oculi ancillae in manibus dominae suae; ita oculi nostri ad Dominam Matrem nostram donec misereatur nostri” (por. Ps.122, 1 i 2). 

       „Do Ciebie wznoszę me oczy, która mieszkasz w niebie. Oto jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów i jak oczy służącej na ręce jej pani, tak oczy ku Pani i Matce naszej, aż się zmiłuje nad nami”. ¹⁰⁰

Tak, zwracamy nasze oczy do Najświętszej Panny z Fatimy, prosząc ją jak najszybciej o skruchę, która wyjedna nam wielkie przebaczenie, siłę do prowadzenia wielkich bitew i wyrzeczenie w obliczu wielkich zwycięstw, które przyniosą Jej Królowanie. Pragniemy tych zwycięstw z całego serca, nawet jeśli dla ich osiągnięcia Kościół i ludzkość musiałyby przejść apokaliptyczne — lecz jakże sprawiedliwe, odradzające i miłosierne — kary, które przepowiedziała w 1917 r. w Cova da Iria.