ZAKOŃCZENIE

Aktualizując pierwsze (1959) wydanie „Rewolucji i Kontrrewolucji” poprzez dodanie poprzednich stron, zastanawialiśmy się, czy krótkie Zakończenie oryginalnego tekstu i kolejnych wydań powinno być zastąpione lub przynajmniej zmodyfikowane. Po ponownym uważnym przeczytaniu go, jesteśmy przekonani, że nie ma powodu, aby je pominąć albo nawet zmienić.

Mówimy dziś to, co powiedzieliśmy wtedy: W perspektywie tego co tutaj powiedziano obraz naszych dni jest bardzo wyraźny dla każdego, kto rozpoznaje logikę zasad kontrrewolucyjnych. Znajdujemy się w szczytowym momencie walki pomiędzy Kościołem i Rewolucją, walki, która byłaby śmiertelną, gdyby jeden z walczących nie był nieśmiertelny. Kończąc zatem, słuszne jest, abyśmy jako synowie Kościoła i żołnierze w bitwach Kontrrewolucji poświęcili po synowsku tę książkę Najświętszej Pannie.

To właśnie Niepokalana Dziewica zmiażdżyła głowę węża, pierwszego, największego i wiecznego rewolucjonisty, podżegacza i czołowego inspiratora tej Rewolucji, jak wszystkich rewolucji przed nią i po niej. Maryja jest więc Patronką wszystkich tych, którzy walczą przeciw Rewolucji.

Powszechne i wszechmocne pośrednictwo Matki Bożej jest największym źródłem nadziei kontrrewolucjonistów. A w Fatimie, dała im już Ona pewność zwycięstwa, kiedy zapowiedziała, że nawet po ewentualnym zalaniu świata przez komunizm, „w końcu jej Niepokalane Serce zatriumfuje!”

Błagamy więc, aby Najświętsza Dziewica przyjęła ten synowski hołd, dar miłości i wyraz absolutnej ufności w jej triumf.

Nie chcielibyśmy zakończyć tej pracy bez złożenia wyrazów synowskiego oddania i bezwzględnego posłuszeństwa „słodkiemu Chrystusowi na ziemi”, filarowi i nieomylnemu fundamentowi Prawdy, Jego Świątobliwości Papieżowi Janowi XXIII.

„Ubi Ecclesia ibi Christus, ubi Petrus ibi Ecclesia.” I właśnie ku Ojcu Świętemu kierujemy całą naszą miłość, cały nasz entuzjazm, całe nasze zaangażowanie. To właśnie te uczucia, które ożywiają wszystkie strony „Catolicismo” począwszy od jego założenia, ośmieliły nas do opublikowania tej pracy.

Nie mamy najmniejszej wątpliwości w sercu co do tez, które zawiera niniejsza praca. Niemniej jednak poddajemy je bez ograniczeń osądowi Wikariusza Chrystusa i jesteśmy gotowi natychmiast odwołać jakąkolwiek z nich, jeżeli odbiega nawet w najmniejszym stopniu od nauczania Kościoła Świętego, naszej Matki, Arki Zbawienia i Bramy Niebios.