4. Historyczna rola sztuki i środowisk w procesie rewolucyjnym

         Z tego powodu rzeczywiście należy uznać, że powszechna demokratyzacja obyczajów i stylów życia, posunięta do szczytu systematycznej i narastającej wulgarności, oraz proletaryzująca działalność pewnej sztuki nowoczesnej przyczyniają się do triumfu egalitaryzmu w takim samym lub większym stopniu niż wprowadzanie pewnych praw lub ustanawianie pewnych typowo politycznych instytucji.

Należy również uznać, że jeśli jakiejś osobie udałoby się, na przykład, zlikwidować niemoralne lub agnostyczne kino czy telewizję, to uczyniłaby ona znacznie więcej dla Kontrrewolucji, niż gdyby w ramach normalnych procedur ustroju parlamentarnego spowodowała upadek lewicowego rządu.