Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Plinio Corrêa de Oliveira
Rewolucja i Kontrrewolucja

IntraText CT - Text

Previous - Next

Click here to show the links to concordance

E. Kościelny trybalizm i ruch charyzmatyczny

Oczywiście, nie tylko dziedzinę doczesną IV Rewolucja chce zredukować do trybalizmu. Pragnie ona uczynić to samo w dziedzinie duchowej. Sposób, w jaki ma się to dokonać, można dokładnie zobaczyć w pewnych kręgach teologów i kanonistów, którzy zamierzają przekształcić szlachetną, kościstą i surową sztywność struktury kościelnej — taką jaką ustanowił Pan Nasz Jezus Chrystus i ukształtowało dwadzieścia wieków życia religijnego — w chrząstkowatą, miękką i bezkształtną tkankę diecezji i parafii bez określonych granic terytorialnych, złożonych z grup religijnych, w których silna władza kanoniczna jest stopniowo zastępowana przez wynoszenie mniej lub bardziej „charyzmatycznych proroków”, odpowiedniki strukturalistyczno-trybalistycznych czarowników. W końcu nie będzie można odróżnić tych „proroków” od czarowników. To samo z konieczności stanie się z progresywistyczno-charyzmatycznymi parafiami i diecezjami, które nabiorą znamion strukturalistycznej komórki-plemienia.

 

KOMENTARZ Z ROKU 1992

 

„Demonarchizacja” władz kościelnych

 

W tej perspektywie, mającej w sobie coś historycznego i hipotetycznego, pewne zmiany, same w sobie obce temu procesowi, mogłyby być postrzegane jako kroki w przejściu pomiędzy przedsoborowym status quo a skrajnie odwrotną sytuacją, jaką tutaj ukazaliśmy. Przykładem tego może być dążenie do kolegialności widzianej jako: jedyny możliwy do przyjęcia sposób sprawowania władzy w Kościele oraz wyraz pewnej „demonarchizacji” władz kościelnych, których poszczególne poziomy zostałyby ipso facto o wiele bardziej uzależnione od poziomów leżących bezpośrednio pod nimi.

To wszystko w swoich ostatecznych konsekwencjach mogłoby zmierzać do stałego i powszechnego ustanowienia głosowania powszechnego w Kościele, którego czasami Kościół używał w przeszłości, aby obsadzić niektóre stanowiska hierarchiczne. Gdyby się trzymać marzeń obrońców trybalizmu mogłaby z tego wyniknąć bezbronna zależność hierarchii od świeckich, będących rzekomo jedynym przekaźnikiem woli Boga. Tak, „woli Boga”, z którą ten trybalistyczny laikat zapoznawałby się poprzez „mistyczne” objawienia jakiegoś czarownika, czy „charyzmatycznego” guru lub czarnoksiężnika. Czy Kościół wypełniałby swoją misję posłuszeństwa woli samego Boga, będąc posłusznym świeckim tego rodzaju?




Previous - Next

Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library

IntraText® (V89) Copyright 1996-2007 EuloTech SRL