Rozdział
IlI.
RADA KAPŁAŃSKA
I KOLEGIUM KONSULTORÓW
Kan. 495 -
§ 1. W każdej diecezji winna być
ustanowiona Rada kapłańska, czyli zespół
kapłanów, będący jakby senatem biskupa i
reprezentującym prezbiterium. Jej zadaniem jest wspieranie biskupa w
kierowaniu diecezją, zgodnie z przepisami prawa, ażeby możliwie
najbardziej pomnażało się dobro pasterskie powierzonej mu
części Ludu Bożego.
§ 2. W wikariatach i prefekturach
apostolskich, wikariusz lub prefekt apostolski powinni powołać Radę
złożoną z trzech przynajmniej prezbiterów misjonarzy,
których zdania mają wysłuchać, nawet listownie, przy
załatwianiu ważniejszych spraw.
Kan.
496 - Rada kapłańska powinna posiadać
własne statuty, zatwierdzone przez biskupa diecezjalnego i
uwzględniające normy wydane w tej sprawie przez Konferencję
Episkopatu.
Kan.
497 - Gdy chodzi o wyznaczenie członków Rady
kapłańskiej, to:
1° mniej więcej połowa powinna być
wybrana w sposób wolny przez kapłanów, zgodnie z przepisami
zamieszczonych poniżej kanonów oraz statutów;
2° niektórzy kapłani, zgodnie z postanowieniami statutów,
winni być członkami stałymi, a więc należącymi do
Rady z racji powierzonego im urzędu;
3° biskup może swobodnie mianowac niektórych członków
Rady.
Kan. 498 -
§ 1. Prawo wyboru do Rady kapłańskiej,
zarówno czynne, jak i bierne, posiadają:
1° wszyscy kapłani diecezjalni inkardynowani do
diecezji;
2° kapłani diecezjalni nie inkardynowani do diecezji, jak
również kapłani członkowie jakiegoś instytutu
zakonnego lub stowarzyszenia życia apostolskiego, którzy
przebywając na terenie diecezji, wykonują dla jej dobra jakiś
obowiązek.
§ 2. Jeśli to przewidują
statuty, to samo prawo wyboru może być przyznane innym kapłanom,
posiadającym w diecezji stałe lub tymczasowe zamieszkanie.
Kan.
499 - Sposób wyboru członków Rady
kapłańskiej powinien być określony w statutach, tak jednak,
ażeby wedle możności kapłani prezbiterium byli
reprezentowani z uwzględnieniem przede wszystkim różnych
rodzajów posług oraz różnych regionów diecezji.
Kan.
500 -
§ l. Do biskupa diecezjalnego należy
zwoływanie Rady kapłańskiej, przewodniczenie jej oraz
określanie spraw, które mają być rozpatrywane, albo
dopuszczanie zgłoszonych przez członków.
§ 2. Rada kapłańska posiada
jedynie głos doradczy. Biskup diecezjalny powinien wysłuchać jej
zdania w ważniejszych sprawach; potrzebuje zaś jej zgody tylko w
wypadkach wyraźnie w prawie określonych.
§ 3. Rada kapłańska nie
może nigdy działać bez biskupa diecezjalnego, który
też jedynie może ogłosić to, co zostało uchwalone
zgodnie z postanowieniem § 2.
Kan.
501 -
§ 1. Członkowie Rady kapłańskiej
winni być ustanawiani czasowo, na okres przewidziany w statutach, ale w
ten sposób, ażeby cała Rada lub przynajmniej jej
część była odnawiana co pięć lat.
§ 2. Podczas wakansu stolicy, ustaje
Rada kapłańska, a jej funkcje są wypełniane przez kolegium
konsultorów. W ciągu roku od objęcia diecezji, biskup powinien
ustanowić od nowa Radę kapłańską.
§ 3. Jeśli Rada kapłańska
nie wypełnia zadania powierzonego jej dla dobra diecezji albo
poważnie go nadużywa, biskup diecezjalny może ją
rozwiązać, po konsultacji z metropolitą albo - gdy chodzi o
metropolię - z biskupem sufraganem najstarszym promocją.
Jednakże w ciągu roku winien ustanowić ją na nowo.
Kan.
502 -
§ 1. Spośród członków Rady
kapłańskiej biskup diecezjalny powinien w sposób swobodny
mianować niektórych kapłanów, w liczbie nie mniejszej
niż sześciu i nie przekraczającej dwunastu, którzy by
stanowili przez okres pięciu lat kolegium konsultorów,
wypełniające zadania określone przez prawo. Po upływie
jednak pięciolecia wypełnia nadal swoje zadania, dopóki nie
zostanie ukonstytuowane nowe kolegium.
§ 2. Kolegium konsultorów
przewodniczy biskup diecezjalny, a podczas przeszkody w działaniu lub
wakansu stolicy ten, kto tymczasowo zastępuje biskupa; przed jego zaś
ustanowieniem, kapłan najstarszy święceniami w kolegium
konsultorów.
§ 3. Konferencja Episkopatu może
zarządzić, by zadania konsultorów zostały powierzone
kapitule katedralnej.
§ 4. W wikariacie i prefekturze
apostolskiej, zadania kolegium konsultorów wypełnia Rada misji, o
której w kan. 495, § 2, chyba że prawo co innego ustanawia.
|