Rozdział IV.
KAPITUŁY KANONIKÓW
Kan. 503 - Kapituła
kanoników, katedralna lub kolegiacka, jest kolegium
kapłanów, którego zadaniem jest sprawowanie bardziej
uroczystych czynności liturgicznych w kościele katedralnym lub
kolegiackim. Kapituła katedralna wypełnia ponadto zadania zlecone jej
przez prawo lub przez biskupa diecezjalnego.
Kan.
504 - Erekcja kapituły katedralnej, dokonywanie w
niej innowacji oraz zniesienie są zarezerwowane Stolicy Apostolskiej.
Kan.
505 - Każda kapituła, tak katedralna, jak i kolegiacka,
powinny mieć własne statuty, sporządzone zgodnym z prawem aktem
kapitulnym i zatwierdzone przez biskupa diecezjalnego. Statutów tych nie
wolno zmieniać ani znosić, jak tylko za aprobatą biskupa
diecezjalnego.
Kan.
506 -
§ 1. Zachowując zawsze prawa fundacyjne,
statuty kapituły winny określać strukturę kapituły
oraz liczbę jej członków. Powinny też sprecyzować
czynności, jakie mają być wykonywane przez kapitułę
lub poszczególnych kanoników w zakresie kultu Bożego oraz
posługi. Winny także regulować odbywanie zebrań, na
których załatwia się sprawy związane z
działalnością kapituły, jak również
określić warunki wymagane do ważności lub godziwości
podejmowanych czynności, z zachowaniem jednak przepisów prawa
powszechnego.
§ 2. Statuty winny także
określić dochody, zarówno stałe, jak i pobierane z racji
wykonywania jakiegoś zadania, oraz - biorąc pod uwagę normy
wydane przez Stolicę Świętą - insygnia kanoników.
Kan.
507 -
§ 1. Jeden z kanoników powinien
spełniać funkcje przewodniczącego kapituły. Zgodnie z
postanowieniami statutów, mają być ustanowione także inne
urzędy, biorąc pod uwagę miejscowe zwyczaje.
§ 2. Duchownym, którzy nie
należą do kapituły, wolno powierzać inne urzędy, przez
wykonywanie których będą - zgodnie z postanowieniami
statutów - świadczyli pomoc kanonikom.
Kan.
508 -
§ 1. Kanonik penitencjarz, tak kościoła
katedralnego, jak i kościoła kolegiackiego, ma z racji urzędu
władzę zwyczajną, której jednak nie może innym
delegować, rozgrzeszania w zakresie sakramentalnym od cenzur
wiążących mocą samego prawa, ale nie zdeklarowanych i nie
zastrzeżonych Stolicy Apostolskiej. Na terenie diecezji może
rozgrzeszać także obcych, a diecezjan również poza
diecezją.
§ 2. Tam, gdzie nie ma kapituły,
biskup diecezjalny powinien mianować jakiegoś kapłana do
wykonywania tego zadania.
Kan.
509 -
§ 1. Po wysłuchaniu zdania kapituły, do
biskupa diecezjalnego, nie zaś do administratora diecezji, należy
prawo nadawania wszystkich i poszczególnych kanonikatów, tak w
kościele katedralnym, jak i kolegiackim, z odwołaniem wszelkich
przeciwnych przywilejów. Tenże biskup zatwierdza wybranego przez
kapitułę jej przewodniczącego.
§ 2. Godność kanonika powinien
nadawać biskup diecezjalny tylko kapłanom odznaczającym się
nauką i prawością życia, którzy chwalebnie
wypełniają posługę.
Kan.
510 -
§ 1. Nie należy więcej
łączyć kapituły kanoników z parafią. Jeśli
są parafie złączone z kapitułą, biskup diecezjalny
powinien je odłączyć od kapituły.
§ 2. W kościele, który jest
zarazem parafialnym i kapitulnym, należy ustanowić proboszcza,
wybranego czy to spośród kanoników, czy też spoza nich.
Na takim proboszczu spoczywają wszystkie obowiązki i posiada on
wszystkie uprawnienia oraz władze, które na mocy prawa są
właściwe proboszczowi.
§ 3. Jest rzeczą biskupa
diecezjalnego ustalić określone normy, które by skoordynowały
w sposób właściwy obowiązki duszpasterskie proboszcza i
zadania właściwe kapitule, tak, by proboszcz nie przeszkadzał w
funkcjach kapitulnych, a kapituła w czynnościach proboszczowskich. W
razie powstania konfliktu sprawę rozstrzyga biskup diecezjalny, mając
przede wszystkim na uwadze odpowiednie zabezpieczenie duszpasterskich potrzeb
wiernych.
§ 4. Gdy chodzi o ofiary składane
dla kościoła, który jest zarazem parafialny i kapitulny, to
domniemywa się, że złożono je na parafię, chyba
że co innego zostanie ustalone.
|