Tytuł
IV-ŚRODKI SPOŁECZNEGO PRZEKAZU, W SZCZEGÓLNOŚCI
KSIĄŻKI(Kan. 822-832)
Kan.
822 -
§ 1. W wypełnianiu swojej funkcji,
pasterze Kościoła, korzystając z prawa przysługującego
Kościołowi, powinni posługiwać się środkami
społecznego przekazu.
§ 2. Pasterze ci mają pouczać wiernych,
że spoczywa na nich
obowiązek podejmowania współpracy
zmierzającej do tego, by użycie środków społecznego
przekazu przepoić duchem ludzkim i chrześcijańskim.
§ 3. Wszyscy wierni, w szczególności
zaś ci, którzy mają jakiś udział w organizowaniu lub
użyciu środków społecznego przekazu, powinni się
starać świadczyć pomoc pasterskiej działalności, tak
żeby Kościół mógł także poprzez te
środki skutecznie wypełniać swoją misję.
Kan.
823 -
§ 1. Dla zachowania
nieskazitelności wiary i obyczajów, pasterze Kościoła
posiadają prawo i są zobowiązani czuwać, by wiara i
obyczaje wiernych nie doznały uszczerbku przez słowo pisane lub
użycie środków społecznego przekazu. Przysługuje im
również prawo domagania się, aby przedkładano do
wcześniejszej oceny to, co ma być wydane przez wiernych na piśmie,
a dotyczy wiary lub obyczajów, a także odrzucania pism przynoszących
szkodę prawdziwej wierze lub dobrym obyczajom.
§ 2. Obowiązek i prawo, o
których w § 1, należą do biskupów, zarówno
poszczególnych, jak i zebranych na synodach lub Konferencjach Episkopatu
- w odniesieniu do wiernych powierzonych ich pieczy. Natomiast należą
do najwyższej władzy kościelnej - gdy idzie o cały Lud
Boży.
Kan.
824 -
§ 1. Jeśli inaczej nie postanawia
się, ordynariuszem miejsca, którego należy prosić o
zezwolenie lub aprobatę na wydanie książek według
kanonów niniejszego tytułu, jest własny ordynariusz miejscowy
autora albo ordynariusz miejsca wydawania książek.
§ 2. Cokolwiek w kanonach tego
tytułu postanawia się o książkach, należy
stosować także do wszelkiego rodzaju pism przeznaczonych do publicznego
rozpowszechniania, chyba że co innego jest stwierdzone.
Kan.
825 -
§ 1. Księgi Pisma
świętego wolno wydawać tylko za aprobatą Stolicy
Apostolskiej lub Konferencji Episkopatu. Również do wydania ich
tłumaczeń na języki narodowe wymagana jest aprobata tej samej
władzy oraz zaopatrzenie ich w konieczne i wystarczające
wyjaśnienia.
§ 2. Tłumaczenia Pisma
świętego, zaopatrzone w odpowiednie wyjaśnienia, katolicy
mogą za zezwoleniem Konferencji Episkopatu przygotowywać i
wydawać wspólnie z braćmi odłączonymi.
Kan.
826 -
§ 1. Gdy idzie o księgi
liturgiczne, należy zachować przepisy kan. 838.
§ 2. Na ponowne wydanie ksiąg
liturgicznych lub ich tłumaczeń na język narodowy,
bądź ich części, konieczne jest potwierdzenie
zgodności z wydaniem zatwierdzonym przez ordynariusza miejsca wydania.
§ 3. Modlitewniki do publicznego lub
prywatnego użytku wiernych mogą być wydawane tylko za
zezwoleniem ordynariusza miejsca.
Kan.
827 -
§ 1. Katechizmy oraz inne pisma
służące do katechizacji lub ich przekłady wymagają
aprobaty ordynariusza miejsca, z zachowaniem przepisu kan. 775, § 2.
§ 2. Tylko te książki z
zakresu Pisma świętego, teologii, prawa kanonicznego, historii
Kościoła oraz innych gałęzi wiedzy religijnej lub moralnej,
które zostały wydane za aprobatą kompetentnej władzy
kościelnej albo potem zostały przez nią zatwierdzone, mogą
być używane jako podręczniki w szkołach podstawowych,
średnich lub wyższych.
§ 3. Zaleca się, aby
książki zawierające treść, o której w § 2,
chociaż nie są używane jako podręczniki, jak
również pisma o treści szczególnie dotyczącej
religii lub dobrych obyczajów, zostały poddane osądowi
ordynariusza miejsca.
§ 4. W kościołach lub
kaplicach nie można wystawiać, sprzedawać lub rozdawać
książek czy innych pism, traktujących o sprawach religii lub
obyczajów, jeśli nie zostały wydane za zezwoleniem
kompetentnej władzy kościelnej albo nie były przez nią
potem zaaprobowane.
Kan.
828 - Zbiory dekretów albo aktów, wydane
przez jakąś władzę kościelną, mogą być
ponownie wydane tylko po uzyskaniu zgody tejże władzy i z zachowaniem
warunków przez nią przepisanych.
Kan.
829 - Aprobata jakiegoś dzieła lub zezwolenie na
jego wydanie dotyczy tekstu oryginalnego, nie zaś jego nowych wydań
lub przekładów.
Kan.
830 -
§ 1. Przy zachowaniu prawa każdego
ordynariusza miejsca do powierzania oceny książek osobom przez niego
zatwierdzonym, Konferencja Episkopatu może sporządzić listę
cenzorów odznaczających się odpowiednią wiedzą oraz
zdrową nauką i roztropnością, aby byli do dyspozycji kurii
diecezjalnych, albo ustanowić komisję cenzorów, z
którą mogliby się konsultować ordynariusze miejsca.
§ 2. Odrzucając wszelki wzgląd
na osobę, cenzor w wypełnianiu swojej funkcji winien mieć na
uwadze tylko naukę Kościoła o wierze i obyczajach,
przedstawianą przez Nauczycielski Urząd Kościoła.
§ 3. Swoją opinię cenzor
winien wydać na piśmie. Jeśli jest przychylna, ordynariusz,
zgodnie z własnym roztropnym osądem, udziela zezwolenia na wydanie,
zaznaczając swoje nazwisko, datę i miejsce udzielonego zezwolenia. W
wypadku odmówienia zezwolenia ordynariusz przedstawia autorowi dzieła
powody odmowy.
Kan.
831 -
§ 1. W dziennikach, czasopismach lub
periodykach, które wyraźnie atakują religię lub dobre
obyczaje, wierni mogą coś zamieszczać jedynie dla słusznej
i uzasadnionej przyczyny. Duchowni i członkowie instytutów
zakonnych mogą to czynić jedynie za zgodą ordynariusza miejsca.
§ 2. Do Konferencji Episkopatu
należy wydanie przepisów określających warunki, jakie
winny być wypełnione, aby duchowni oraz członkowie
instytutów zakonnych mogli brać udział w programach radiowych
lub telewizyjnych dotyczących nauki katolickiej lub obyczajów.
Kan.
832 - Członkowie instytutów zakonnych, aby
mogli wydawać książki, traktujące o religii lub obyczajach,
potrzebują także zezwolenia swojego wyższego przełożonego,
zgodnie z konstytucjami.
|