KSIĘGA
IV.
UŚWIĘCAJĄCE
ZADANIE KOŚCIOŁA
Kan.
834 -
§ 1. Zadanie uświęcania
wypełnia Kościół w szczególny sposób przez
świętą liturgię, która też jest sprawowaniem
kapłańskiego zadania Jezusa Chrystusa; w niej poprzez znaki widzialne
ukazuje się i w sposób właściwy każdemu dokonuje
się uświęcenie ludzi, a także przez mistyczne Ciało
Jezusa Chrystusa, to znaczy Jego Głowę i członki, jest
sprawowany cały publiczny kult Boży.
§ 2. Tego rodzaju kult dokonuje się
wtedy, gdy jest sprawowany w imieniu Kościoła przez osoby prawnie do
tego wyznaczone i z zastosowaniem aktów zatwierdzonych przez
władzę kościelną.
Kan.
835 -
§ 1. Zadanie uświęcania
wykonują najpierw biskupi, którzy są arcykapłanami,
głównymi szafarzami Bożych tajemnic oraz moderatorami,
promotorami i stróżami życia liturgicznego w powierzonym sobie
Kościele.
§ 2. Wykonują je
również prezbiterzy, którzy będąc także
uczestnikami kapłaństwa Chrystusowego, jako jego szafarze pod
władzą biskupa, są konsekrowani do sprawowania kultu Bożego
i uświęcania ludu.
§ 3. Diakoni mają udział w
sprawowaniu kultu Bożego, zgodnie z przepisami prawa.
§ 4. W zadaniu uświęcania
mają swój własny udział również pozostali
wierni, uczestnicząc czynnie na swój sposób w
nabożeństwach liturgicznych, zwłaszcza w Eucharystii. W
szczególny sposób uczestniczą w tej posłudze rodzice,
prowadząc w duchu chrześcijańskim życie małżeńskie
i podejmując chrześcijańskie wychowanie dzieci.
Kan.
836 - Ponieważ kult chrześcijański, w
którym realizuje się wspólne kapłaństwo, jest
dziełem, które wypływa z wiary i na niej się opiera,
święci szafarze mają pilnie starać się ją
wzbudzać oraz wyjaśniać, zwłaszcza przez posługę
słowa, która rodzi i karmi wiarę.
Kan.
837 -
§ 1. Czynności liturgiczne nie
są czynnościami prywatnymi, lecz czynnościami samego
Kościoła, który jest sakramentem jedności, mianowicie
ludem świętym zebranym i zorganizowanym pod przewodnictwem biskupów.
Z tej racji należą one do całego Ciała Kościoła,
które też ukazują i tworzą; poszczególnych
zaś jego członków w różny sposób
dotyczą, zależnie od przyjętych święceń,
wykonywanych funkcji i aktualnego uczestnictwa.
§ 2. Czynności liturgiczne,
jeśli zgodnie ze swoją naturą wymagają wspólnotowego
sprawowania, gdzie jest to możliwe, mają być sprawowane z
udziałem i czynnym uczestnictwem wiernych.
Kan.
838 -
§ 1. Kierowanie świętą
liturgią należy w sposób wyłączny do władzy
kościelnej, którą jest Stolica Apostolska oraz, zgodnie z
prawem, biskup diecezjalny.
§ 2. Do Stolicy Apostolskiej należy
kierowanie liturgią w całym Kościele, wydawanie ksiąg
liturgicznych i potwierdzanie ich przekładu na języki narodowe, a
także czuwanie nad tym, by zarządzenia liturgiczne były
wszędzie wiernie przestrzegane.
§ 3. Do Konferencji Episkopatu
należy przygotowywanie tłumaczeń ksiąg liturgicznych na
języki narodowe, po dokonaniu odpowiednich przystosowań w granicach
określonych w samych księgach liturgicznych oraz ich wydawanie, po
sprawdzeniu przez Stolicę świętą.
§ 4. Do biskupa diecezjalnego w
Kościele mu powierzonym należy, w ramach przysługującej mu
kompetencji, wydawanie w sprawach liturgicznych norm, które
obowiązują wszystkich.
Kan.
839 -
§ 1. Zadanie uświęcania
wypełnia Kościół także przy pomocy innych
środków, czy to przez modlitwy, w których prosi Boga o
uświęcenie wiernych w prawdzie, czy to przez dzieła pokuty i miłości,
które przyczyniają się bardzo do zaszczepienia i umocnienia
Królestwa Chrystusa w duszach oraz do zbawienia świata.
§ 2. Ordynariusze miejsca powinni
troszczyć się, by modlitwy oraz pobożne i święte
ćwiczenia ludu chrześcijańskiego w pełni odpowiadały
przepisom Kościoła.
|