Rozdział
III.
PRZYJMUJĄCY
CHRZEST
Kan.
864 - Zdatnym do przyjęcia chrztu jest każdy
człowiek, jeszcze nie ochrzczony.
Kan.
865 -
§ 1. Aby dorosły mógł
być ochrzczony, powinien wyrazić wolę przyjęcia chrztu,
być odpowiednio pouczony o prawdach wiary i obowiązkach
chrześcijańskich oraz przejść praktykę życia chrześcijańskiego
w katechumenacie. Ma być również pouczony o konieczności
żalu za grzechy.
§ 2. Dorosły, znajdujący
się w niebezpieczeństwie śmierci, może być ochrzczony,
jeśli mając jakąś znajomość głównych
prawd wiary, ujawni w jakikolwiek sposób intencję przyjęcia
chrztu i przyrzeknie, że będzie zachowywał nakazy
chrześcijańskiej religii.
Kan.
866 - Jeśli tylko nie stoi na przeszkodzie
poważna racja, dorosły przyjmujący chrzest powinien być
zaraz bierzmowany i uczestniczyć w Eucharystii, przyjmując także
Komunię świętą.
Kan.
867 -
§ 1. Rodzice mają obowiązek
troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w
pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze
przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament
dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować.
§ 2. Jeśli dziecko znajduje
się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast
ochrzczone.
Kan.
868 -
§ 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka
wymaga się:
1° aby
zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy
prawnie ich zastępują;
2° aby
istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po
katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy
odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego,
powiadamiając rodziców o przyczynie.
§ 2. Dziecko rodziców
katolickich, a nawet i niekatolickich, znajdujące się w
niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie chrzczone, nawet wbrew woli
rodziców.
Kan.
869 -
§ 1. W razie wątpliwości, czy
ktoś został ochrzczony albo czy chrzest był ważnie
udzielony, istniejącej mimo przeprowadzenia rzetelnych badań w tej
sprawie, chrztu należy udzielić warunkowo.
§ 2. Ochrzczeni we wspólnocie
kościelnej niekatolickiej nie powinni być chrzczeni warunkowo, chyba
że po zbadaniu materii i formy zastosowanych przy udzielaniu tego chrztu,
jak również intencji ochrzczonego jako dorosłego, oraz
szafarza chrztu, pozostaje uzasadniona wątpliwość co do
ważności chrztu.
§ 3. Jeśli w wypadkach, o
których w §§ 1 i 2, pozostaje wątpliwe udzielenie lub
ważność chrztu, przed jego udzieleniem dorosłemu
należy wyjaśnić naukę o sakramencie chrztu oraz
przedstawić mu, albo - jeśli chodzi o dziecko - jego rodzicom powody
wątpliwej ważności udzielonego chrztu.
Kan.
870 - Dziecko podrzucone lub znalezione, jeśli po
dokładnym zbadaniu nie ustali się jego chrztu, należy
ochrzcić.
Kan.
871 - Płody poronione, jeśli żyją,
należy, jeśli to możliwe, chrzcić.
|