Rozdział I.
SPRAWOWANIE
EUCHARYSTII
Kan.
899 -
§ 1. Sprawowanie Eucharystii jest
czynnością samego Chrystusa i Kościoła, w której
Chrystus Pan, przez posługę kapłana, siebie samego, obecnego
substancjalnie pod postaciami chleba i wina, składa w ofierze Bogu Ojcu, a
wiernym - złączonym z Nim w Jego ofierze - daje się jako duchowy
pokarm.
§ 2. W zgromadzeniu eucharystycznym Lud
Boży gromadzi się w jedno, pod przewodnictwem biskupa lub
pozostającego pod jego władzą prezbitera, działających
w osobie Chrystusa, oraz wszyscy obecni wierni, czy to duchowni, czy
świeccy łączą się w uczestnictwie, każdy we
własny sposób, odpowiednio do święceń i zadań
liturgicznych.
§ 3. Sprawowanie Eucharystii tak
należy zorganizować, ażeby wszyscy uczestnicy uzyskali z niej
jak największe owoce, dla osiągnięcia których Chrystus
Pan ustanowił eucharystyczną Ofiarę.
Art. 1
SZAFARZ
NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII
Kan.
900 -
§ 1. Szafarzem, który może
sprawować w osobie Chrystusa sakrament Eucharystii, jest tylko kapłan
ważnie wyświęcony.
§ 2. Godziwie sprawuje Eucharystię
kapłan, któremu prawo kanoniczne tego nie zabrania, zachowując
przepisy, które następują.
Kan.
901 - Kapłan może odprawiać Mszę
świętą za kogokolwiek, zarówno za żywych, jak i za
zmarłych.
Kan.
902 - Jeśli czego innego nie domaga się lub nie
zaleca pożytek wiernych, kapłani mogą koncelebrować
Eucharystię, z zachowaniem jednak swobody każdego do indywidualnego
sprawowania Eucharystii, ale nie w czasie, w którym w tym samym
kościele lub kaplicy jest koncelebra.
Kan.
903 - Chociaż kapłan jest nieznany rektorowi
kościoła, powinien być dopuszczony do odprawiania, jeśli przedstawi
pismo polecające własnego ordynariusza lub przełożonego,
wystawione nie wcześniej niż przed rokiem albo można roztropnie
uważać, że nie ma przeszkód do odprawiania.
Kan.
904 - Pamiętając o tym, że w tajemnicy Ofiary
eucharystycznej dokonuje się ustawicznie dzieło zbawienia,
kapłani powinni często odprawiać, a zaleca się usilnie
codzienne odprawianie, które, nawet gdy nie ma wiernych, stanowi
czynność Chrystusa i Kościoła, którą
sprawując kapłani wypełniają swoje główne
zadanie.
Kan.
905 -
§ 1. Z wyjątkiem wypadków, w
których zgodnie z prawem można kilka razy odprawiać lub
koncelebrować Eucharystię w tym samym dniu, nie wolno kapłanowi
więcej niż raz odprawiać w ciągu dnia.
§ 2. Gdy brakuje kapłanów,
ordynariusz miejsca może zezwolić dla słusznej przyczyny na
binację, a gdy tego domaga się konieczność duszpasterska,
także na trynację w niedzielę i święta nakazane.
Kan.
906 - Bez słusznej i uzasadnionej przyczyny
kapłan nie powinien odprawiać Ofiary eucharystycznej bez udziału
w niej choćby jednego wiernego.
Kan.
907 - W sprawowaniu Eucharystii diakonom i świeckim
nie wolno wypowiadać modlitw, zwłaszcza modlitwy eucharystycznej, lub
wykonywać czynności, które są właściwe
kapłanowi odprawiającemu.
Kan.
908 - Katolickim kapłanom jest zabronione
koncelebrowanie Eucharystii z kapłanami lub szafarzami
kościołów lub wspólnot kościelnych nie
mających pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim.
Kan.
909 - Kapłan nie powinien opuszczać
należytego przygotowania się przez modlitwę do sprawowania
Eucharystii, a po jej zakończeniu złożenia Bogu
dziękczynienia.
Kan.
910 -
§ 1. Zwyczajnym szafarzem Komunii
świętej jest biskup, prezbiter i diakon.
§ 2. Szafarzem nadzwyczajnym komunii
świętej jest akolita oraz wierny, wyznaczony zgodnie z kan. 230, § 3.
Kan.
911 -
§ 1. Obowiązek i prawo zanoszenia
Najświętszej Eucharystii chorym na sposób Wiatyku mają:
proboszcz i wikariusze parafialni, kapelani, jak również
przełożony wspólnoty w kleryckich instytutach zakonnych lub
stowarzyszeniach życia apostolskiego w odniesieniu do wszystkich
przebywających w domu.
§ 2. W razie konieczności albo za
zgodą przynajmniej domyślną proboszcza, kapelana lub
przełożonego, których też należy potem
powiadomić, powinien to uczynić każdy kapłan lub inny
szafarz Komunii świętej.
Art. 2
UCZESTNICTWO
W NAJŚWIĘTSZEJ EUCHARYSTII
Kan.
912 - Każdy ochrzczony, jeśli tylko prawo tego
nie zabrania, może i powinien być dopuszczony do Komunii
świętej.
Kan.
913 -
§ 1. Dzieci wtedy można
dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają
wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by
stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę
Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością
przyjąć Ciało Chrystusa.
§ 2. Jednakże dzieciom
znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci wolno
udzielić Najświętszej Eucharystii, gdy potrafią
odróżnić Ciało Chrystusa od zwykłego chleba i
mogą z szacunkiem przyjąć Komunię świętą.
Kan.
914 - Jest przede wszystkim obowiązkiem
rodziców oraz tych, którzy ich zastępują, jak
również proboszcza troszczyć się, ażeby dzieci, po
dojściu do używania rozumu, zostały odpowiednio przygotowane i
jak najszybciej posiliły się tym Bożym pokarmem, po uprzedniej
sakramentalnej spowiedzi. Do proboszcza należy również
czuwać nad tym, by do Stołu Pańskiego nie dopuszczać
dzieci, które nie osiągnęły używania rozumu albo
jego zdaniem nie są wystarczająco przygotowane.
Kan.
915 - Do Komunii świętej nie należy
dopuszczać ekskomunikowanych lub podlegających interdyktowi, po
wymierzeniu lub deklaracji kary, jak również innych osób
trwających z uporem w jawnym grzechu ciężkim.
Kan.
916 - Kto ma świadomość grzechu
ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi odprawiać
Mszy świętej ani przyjmować Komunii świętej, chyba
że istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania
się. W takim jednak wypadku ma pamiętać o tym, że jest
obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który
zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej.
Kan.
917 - Kto przyjął już
Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie tego
samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w
której uczestniczy, z zachowaniem przepisu kan. 921, § 2.
Kan.
918 - Jak najbardziej zaleca się, ażeby wierni
przyjmowali Komunię świętą podczas sprawowania Eucharystii.
Proszącym jednak o nią dla słusznej racji poza Mszą
świętą, należy udzielić, zachowując obrzędy
liturgiczne.
Kan.
919 -
§ 1. Przystępujący do
Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed
przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od
jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa.
§ 2. Kapłan, który tego
samego dnia sprawuje dwa lub trzy razy Najświętszą
Eucharystię, może przed drugim lub trzecim sprawowaniem coś
spożyć, chociażby nie zachodziła przerwa jednej godziny.
§ 3. Osoby w podeszłym wieku lub
złożone jakąś chorobą, jak również ci,
którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć
Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyli
w ciągu godziny poprzedzającej.
Kan.
920 -
§ 1. Każdy wierny po
przyjęciu Najświętszej Eucharystii po raz pierwszy ma
obowiązek przyjmować ją przynajmniej raz w roku.
§ 2. Ten nakaz powinien być
wypełniony w okresie wielkanocnym, chyba że dla słusznej
przyczyny wypełnia się go w innym czasie w ciągu roku.
Kan.
921 -
§ 1. Wierni znajdujący się z
jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci, powinni
być umocnieni Komunią świętą na sposób Wiatyku.
§ 2. Chociażby tego dnia
przyjęli już Komunię świętą, to jednak bardzo
się zaleca, aby - znalazłszy się w niebezpieczeństwie
śmierci - otrzymali ponownie Komunię świętą.
§ 3. Gdy niebezpieczeństwo
śmierci trwa dłużej, zaleca się, aby Komunia
święta była udzielana wielokrotnie, w poszczególnych
dniach.
Kan.
922 - Udzielenia Wiatyku chorym nie należy zbytnio
odkładać. Duszpasterze powinni pilnie czuwać nad tym, by chorzy
byli posilani wtedy, gdy są jeszcze w pełni świadomi.
Kan.
923 - Wierni mogą uczestniczyć w eucharystycznej
Ofierze i przyjmować Komunię świętą w jakimkolwiek
obrządku katolickim, z zachawaniem przepisu kan. 844.
Art. 3
OBRZĘDY
I CEREMONIE SPRAWOWANIA EUCHARYSTII
Kan.
924 -
§ 1. Najświętsza Ofiara
eucharystyczna powinna być sprawowana z chleba i wina, do którego
należy dodać trochę wody.
§ 2. Chleb winien być czysto
pszenny i świeżo upieczony, aby nie było żadnego
niebezpieczeństwa zepsucia.
§ 3. Wino powinno być naturalne z
owocu winnego i nie zepsute.
Kan.
925 - Komunii świętej należy udzielać
tylko pod postacią chleba, albo, zgodnie z przepisami liturgicznymi, pod
obiema postaciami; w wypadku zaś konieczności, także tylko pod
postacią wina.
Kan.
926 - Przy sprawowaniu Eucharystii, według
starożytnej tradycji Kościoła łacińskiego, kapłan
winien używać chleba przaśnego, gdziekolwiek odprawia.
Kan.
927 - Nawet w ostatecznej konieczności nie godzi
się dokonywać konsekracji jednej postaci bez drugiej albo obydwu
postaci poza sprawowaniem Eucharystii.
Kan.
928 - Eucharystię należy sprawować w
języku łacińskim lub w innym języku, byleby teksty
liturgiczne zostały zgodnie z prawem zatwierdzone.
Kan.
929 - Przy sprawowaniu i udzielaniu Eucharystii,
kapłani oraz diakoni powinni używać szat liturgicznych
przepisanych przez rubryki.
Kan.
930 -
§ 1. Kapłan chory lub w
podeszłym wieku, jeśli nie jest w stanie stać, może
sprawować Ofiarę eucharystyczną siedząc z zachowaniem
jednak przepisów liturgicznych; bez udziału wszakże wiernych,
chyba że za zezwoleniem ordynariusza miejsca.
§ 2. Kapłan niewidomy lub
złożony inną chorobą godziwe odprawia eucharystyczną
Ofiarę, posługując się jakimkolwiek zatwierdzonym formularzem
mszalnym; przy obecności, jeśli zachodzi potrzeba, innego
kapłana lub diakona albo nawet świeckiego odpowiednio przygotowanego,
który mu pomaga.
Art. 4
CZAS I
MIEJSCE SPRAWOWANIA EUCHARYSTII
Kan.
931 - Eucharystię można sprawować i jej
udzielać w każdym dniu i o każdej godzinie, z wyjątkiem
przypadków wykluczonych przepisami liturgicznymi.
Kan.
932 -
§ 1. Eucharystię należy
sprawować w miejscu świętym, chyba że w poszczególnym
wypadku czego innego domaga się konieczność; w takim wypadku
Eucharystia winna być sprawowana w odpowiednim miejscu.
§ 2. Ofiarę eucharystyczną
należy sprawować na ołtarzu poświęconym lub
pobłogosławionym. Poza miejscem świętym można
użyć odpowiedniego stołu, zawsze jednak z obrusem i
korporałem.
Kan.
933 - Dla słusznej przyczyny i za wyraźną
zgodą ordynariusza miejsca wolno kapłanowi sprawować
Eucharystię w świątyni jakiegoś Kościoła lub
wspólnoty kościelnej nie mającej pełnej jedności z
Kościołem katolickim, z wykluczeniem zgorszenia.
|