Rozdział I.
UDZIELANIE I SZAFARZ ŚWIĘCEŃ
Kan. 1010 -
Święceń należy udzielać podczas Mszy
świętej, w niedzielę lub święto nakazane, lecz z racji
duszpasterskich można ich udzielać także w inne dni, nie
wyłączając powszednich.
Kan.
1011 -
§ 1. Święceń należy
udzielać z reguły w kościele katedralnym. Jednakże z racji
duszpasterskich wolno ich udzielać w innym kościele lub kaplicy.
§ 2. Na święcenia powinni
być zapraszani duchowni oraz inni wierni, ażeby jak najliczniej
uczestniczyli w ich udzielaniu.
Kan.
1012 - Szafarzem święceń jest biskup
konsekrowany.
Kan.
1013 - Żaden biskup nie może konsekrować na
biskupa, jeśli wpierw nie upewni się o papieskim zleceniu.
Kan.
1014 - Jeśli Stolica Apostolska nie udzieliła
dyspensy, biskup, główny konsekrator, musi do konsekracji biskupiej
dobrać sobie przynajmniej dwóch biskupów
konsekrujących. Jest zaś bardzo stosowne, ażeby razem z nimi
konsekrowali elekta wszyscy obecni biskupi.
Kan.
1015 -
§ 1. Każdy kandydat do prezbiteratu
i diakonatu powinien być wyświęcony przez własnego biskupa
albo na podstawie dymisoriów udzielonych przez niego zgodnie z prawem.
§ 2. Własny biskup, jeśli nie
zachodzi uzasadniona przeszkoda, powinien osobiście
wyświęcać swoich podwładnych. Jednakże
należącego do obrządku wschodniego nie może godziwie
wyświęcić bez apostolskiego indultu.
§ 3. Kto może wystawić
dymisorie do przyjęcia święceń, może
również sam osobiście święceń udzielić,
jeśli ma sakrę biskupią.
Kan.
1016 - Gdy idzie o święcenia diakonatu tych, którzy
pragną być włączeni do kleru diecezjalnego, biskupem
własnym jest biskup diecezji, w której kandydat ma stałe
zamieszkanie, albo diecezji, której postanowił się
poświęcić. Gdy idzie o święcenia prezbiteratu
duchownych diecezjalnych, biskupem własnym jest biskup diecezji, do
której kandydat został inkardynowany przez diakonat.
Kan.
1017 - Poza własnym terytorium biskup może
udzielać święceń tylko za zezwoleniem biskupa diecezjalnego
Kan.
1018 -
§ 1. Dla kandydatów do kleru
diecezjalnego dymisorie może wystawiać:
1° biskup
własny, o którym w kan. 1016
2°
administrator apostolski oraz - za zgodą kolegium konsultorów -
administrator diecezji, prowikariusz i proprefekt apostolski, za zgodą
rady, o której mowa w kan. 495, § 2.
§ 2. Administrator diecezji,
prowikariusz i proprefekt apostolski nie powinni dawać dymisoriów
osobom, którym odmówił święceń biskup
diecezjalny, wikariusz lub prefekt apostolski.
Kan.
1019 -
§ 1. Wyższy przełożony
kleryckiego instytutu zakonnego na prawie papieskim albo kleryckiego
stowarzyszenia życia apostolskiego na prawie papieskim, ma prawo
wystawiać dymisorie do diakonatu i prezbiteratu swoim podwładnym,
którzy zgodnie z konstytucjami są wieczyście lub definitywnie
złączeni z instytutem lub stowarzyszeniem.
§ 2. Święcenia wszystkich
pozostałych alumnów jakiegokolwiek instytutu lub stowarzyszenia
są regulowane prawem obowiązującym duchownych diecezjalnych.
Odwołuje się jakikolwiek indult udzielony przełożonym.
Kan.
1020 - Nie należy udzielać dymisoriów,
dopóki nie ma wszystkich świadectw i dokumentów, wymaganych
przez prawo zgodnie z kan. 1050 i 1051.
Kan.
1021 - Dymisorie można przesłać
każdemu biskupowi utrzymującemu łączność ze
Stolicą Apostolską, z wyjątkiem biskupa innego obrządku
niż kandydat do święceń, jeśli nie ma indultu
apostolskiego.
Kan.
1022 - Biskup, otrzymawszy wymagane prawem dymisorie, nie
powinien przystępować do święceń, dopóki
się całkowicie nie upewni o ich autentyczności.
Kan.
1023 - Dymisorie mogą być przez
udzielającego lub jego następcę czymś uwarunkowane lub
odwołane. Raz jednak udzielone nie tracą ważności w wypadku
wygaśnięcia władzy tego, kto je wystawił.
|