Tytuł
VII-MAŁŻEŃSTWO (Kan. 1055-1165)
Kan.
1055 -
§ 1. Małżeńskie
przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze
sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej
natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania
potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa
Pana do godności sakramentu.
§ 2. Z tej racji między
ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa
małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem.
Kan.
1056 - Istotnymi przymiotami małżeństwa
są jedność i nierozerwalność, które w
małżeństwie chrześcijańskim nabierają
szczególnej mocy z racji sakramentu.
Kan.
1057 -
§ 1. Małżeństwo stwarza
zgoda stron między osobami prawnie do tego zdolnymi, wyrażona zgodnie
z prawem, której nie może uzupełnić żadna ludzka
władza.
§ 2. Zgoda małżeńska jest
aktem woli, którym mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym
przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu
stworzenia małżeństwa.
Kan.
1058 - Małżeństwo mogą zawrzeć
wszyscy, którym prawo tego nie zabrania.
Kan.
1059 - Małżeństwo katolików,
chociażby tylko jedna strona była katolicka, podlega nie tylko prawu
Bożemu, lecz także kanonicznemu, z zachowaniem kompetencji
władzy państwowej odnośnie do czysto cywilnych skutków
tegoż małżeństwa.
Kan.
1060 - Małżeństwo cieszy się
przychylnością prawa, dlatego w wątpliwości należy
uważać je za ważne, dopóki nie udowodni się
czegoś przeciwnego.
Kan.
1061 -
§ 1. Ważne
małżeństwo pomiędzy ochrzczonymi nazywa się tylko
zawartym, jeśli nie zostało dopełnione; zawartym i
dopełnionym, jeśli małżonkowie podjęli w sposób
ludzki akt małżeński przez się zdolny do zrodzenia potomstwa,
do którego to aktu małżeństwo jest ze swej natury
ukierunkowane i przez który małżonkowie stają się
jednym ciałem.
§ 2. Gdy po zawarciu
małżeństwa małżonkowie wspólnie zamieszkali,
domniemywa się dopełnienie, dopóki coś przeciwnego nie
zostanie udowodnione.
§ 3. Nieważne
małżeństwo nazywa się mniemanym, jeśli zostało
zawarte w dobrej wierze przez jedną przynajmniej ze stron, dopóki
obydwie strony nie upewnią się o jego nieważności.
Kan.
1062 -
§ 1. Przyrzeczenie
małżeństwa, bądź jednostronne, bądź
dwustronne, nazywane zaręczynami, jest regulowane prawem partykularnym,
ustanowionym przez Konferencję Episkopatu z uwzględnieniem
zwyczajów oraz prawa świeckiego, gdy takie zostało wydane.
§ 2. Przyrzeczenie
małżeństwa nie stanowi podstawy do wniesienia skargi,
żądającej zawarcia małżeństwa. Przysługuje
jednak skarga o wynagrodzenie szkód, jeśli takie powstały.
|