Tytuł II-ZWYCZAJ (Kan.
23-28)
Kan. 23 - Tylko ten zwyczaj
wprowadzony przez wspólnotę wiernych posiada moc prawa,
który został zatwierdzony przez prawodawcę, zgodnie z kanonami
niżej zamieszczonymi.
Kan.
24 -
§ 1. Żaden zwyczaj przeciwny prawu
Bożemu nie może uzyskać mocy prawa.
§ 2. Nie może też uzyskać
mocy prawa zwyczaj przeciwny prawu kanonicznemu albo powstały obok niego, jeśli
nie jest rozumny. Nie jest zaś rozumny zwyczaj wyraźnie przez prawo
odrzucony.
Kan.
25 - Tylko ten zwyczaj uzyskuje moc ustawy, który jest
zachowywany z zamiarem wprowadzenia prawa przez wspólnotę
zdolną przynajmniej do jego przyjęcia.
Kan.
26 - Jeśli nie uzyskał specjalnego zatwierdzenia
kompetentnego prawodawcy, zwyczaj przeciwny obowiązującemu prawu
kanonicznemu oraz zwyczaj obok prawa kanonicznego jedynie wtedy otrzymuje moc prawa,
gdy jest zachowywany zgodnie z prawem w sposób ciągły przez
pełnych lat trzydzieści. Natomiast przeciwny ustawie kanonicznej,
która zawiera klauzulę zabraniającą przyszłych
zwyczajów tylko wtedy może przeważyć, gdy jest stuletni
albo niepamiętny.
Kan. 27 -
Zwyczaj jest najlepszą interpretacją ustaw.
Kan.
28 - Z zachowaniem przepisu kan. 5, zwyczaj czy to przeciwny prawu,
czy obok niego, zostaje odwołany przez zwyczaj przeciwny lub ustawę.
Jeśli jednak o nich wyraźnie nie wspomina, ustawa nie odwołuje
zwyczajów stuletnich lub niepamiętnych, ani też ustawa
powszechna nie odwołuje zwyczajów partykularnych.
|