Tytuł IV-KULT
ŚWIĘTYCH, OBRAZÓW I RELIKWII (Kan. 1186-1204)
Kan. 1186 -
Dla umocnienia świętości Ludu Bożego,
Kościół poleca szczególnej i synowskiej czci wiernych
Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę
Bożą, którą Chrystus ustanowił Matką wszystkich
ludzi oraz popiera prawdziwy i autentyczny kult innych Świętych,
których przykładem wierni budują się i wstawiennictwem
są wspomagani.
Kan. 1187 -
Kult publiczny można oddawać tylko tym sługom Bożym,
którzy autorytetem Kościoła zostali zaliczeni w poczet
Świętych lub Błogosławionych.
Kan. 1188 -
Należy zachować praktykę umieszczania w kościołach
świętych obrazów, by doznawały czci ze strony wiernych;
jednakże mają być umieszczane w umiarkowanej liczbie i z
zachowaniem właściwego porządku, aby nie wywoływały
zdziwienia u wiernych i nie dawały okazji do niewłaściwej
pobożności.
Kan. 1189 -
Obrazy drogocenne, a więc wyróżniające się
starożytnością, artyzmem czy doznawanym kultem, umieszczone w
kościołach lub kaplicach dla odbierania czci ze strony wiernych,
jeśli wymagają naprawy, nie mogą być nigdy odnawiane bez
pisemnego zezwolenia ordynariusza, który przed jego udzieleniem winien
zasięgnąć zdania biegłych.
Kan.
1190 -
§ 1. Nie godzi się sprzedawać
relikwii.
§ 2. Relikwie znaczne i inne
doznające wielkiej czci ze strony wiernych, nie mogą być w
jakikolwiek sposób ważnie alienowane ani też na stałe
przenoszone bez zezwolenia Stolicy Apostolskiej.
§ 3. Przepis § 2 obowiązuje
także w odniesieniu do obrazów, które w jakimś
kościele doznają wielkiej czci wiernych.
|