Rozdział
II.
KAPLICE
Kan.
1223 - Przez kaplicę rozumie się miejsce
przeznaczone, za zezwoleniem ordynariusza, do sprawowania kultu Bożego,
dla pożytku jakiejś wspólnoty lub grupy wiernych,
którzy się w nim zbierają, do którego za zgodą
kompetentnego przełożonego mogą przychodzić także inni
wierni.
Kan.
1224 -
§ 1. Ordynariusz nie powinien
udzielać zezwolenia wymaganego do ustanowienia kaplicy, dopóki sam
lub przez kogoś innego nie obejrzy miejsca przeznaczonego na nią i
nie stwierdzi, że jest odpowiednio urządzone.
§ 2. Po udzieleniu zezwolenia, kaplica
nie może być bez zgody tegoż ordynariusza przeznaczona na cele
świeckie.
Kan.
1225 - W kaplicach ustanowionych zgodnie z prawem wolno
sprawować wszystkie czynności święte, z wyjątkiem tych,
które wyjmuje prawo lub przepis ordynariusza miejsca albo na
które nie zezwalają przepisy liturgiczne.
Kan.
1226 - Przez kaplicę prywatną rozumie się
miejsce przeznaczone za zezwoleniem miejscowego ordynariusza do kultu
Bożego, dla pożytku jednej lub kilku osób fizycznych.
Kan.
1227 - Biskupi mogą posiadać kaplicę
prywatną, która cieszy się tymi samymi prawami co inne
kaplice.
Kan.
1228 - Przy zachowaniu przepisu kan. 1227, na odprawianie
Mszy świętej lub sprawowanie innych czynności świętych
w kaplicy prywatnej konieczne jest zezwolenie miejscowego ordynariusza.
Kan.
1229 - Kaplice i kaplice prywatne wypada pobłogosławić
według obrzędu przepisanego w księgach liturgicznych. Powinny
być one zarezerwowane tylko dla kultu Bożego i wyłączone z
wszelkiego użytku domowego.
|