Rozdział I.
DNI ŚWIĄTECZNE
Kan.
1246 -
§ 1. Niedziela, w czasie której
jest czczona tajemnica paschalna, na podstawie tradycji apostolskiej winna
być obchodzona w całym Kościele jako najdawniejszy dzień
świąteczny nakazany. Ponadto należy obchodzić dni Narodzenia
Pana naszego Jezusa Chrystusa, Objawienia Pańskiego, Wniebowstąpienia
oraz Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Świętej
Bożej Rodzicielki Maryi, Jej Niepokalanego Poczęcia i
Wniebowzięcia, Świętego Józefa, Świętych
Apostołów Piotra i Pawła, wreszcie Wszystkich
Świętych.
§ 2. Konferencja Episkopatu może
jednak, za uprzednią aprobatą Stolicy Apostolskiej, niektóre z
dni świątecznych nakazanych znieść lub przenieść
na niedzielę.
Kan.
1247 - W niedzielę oraz w inne dni świąteczne
nakazane, wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy
świętej oraz powstrzymać się od wykonywania tych prac i
zajęć, które utrudniają oddawanie Bogu czci,
przeżywanie radości właściwej dniowi Pańskiemu oraz
korzystanie z należnego odpoczynku duchowego i fizycznego.
Kan.
1248 -
§ 1. Nakazowi uczestniczenia we Mszy
świętej czyni zadość ten, kto bierze w niej udział,
gdziekolwiek jest odprawiana w obrządku katolickim, bądź w sam
dzień świąteczny, bądź też wieczorem dnia
poprzedzającego.
§ 2. Jeżeli z braku
świętego szafarza albo z innej poważnej przyczyny nie można
uczestniczyć w Eucharystii, bardzo zaleca się, ażeby wierni
brali udział w liturgii Słowa, gdy jest ona odprawiana w kościele
parafialnym lub innym świętym miejscu, według przepisów
wydanych przez biskupa diecezjalnego, albo poświęcali odpowiedni czas
na modlitwę indywidualną w rodzinie lub w grupach rodzin.
|