Rozdział
II.
DNI
POKUTY
Kan.
1249 - Wszyscy wierni, każdy na swój
sposób, obowiązani są na podstawie prawa Bożego
czynić pokutę. Żeby jednak wszyscy przez jakieś
wspólne zachowanie pokuty złączyli się między
sobą, zostają nakazane dni pokuty, w które wierni powinni
modlić się w sposób szczególny, wykonywać uczynki
pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie
przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków,
zwłaszcza zaś zachowywać post i
wstrzemięźliwość, zgodnie z postanowieniami zamieszczonych
poniżej kanonów.
Kan.
1250 - W Kościele powszechnym dniami i okresami
pokutnymi są poszczególne piątki całego roku i czas
wielkiego postu.
Kan.
1251 - Wstrzemięźliwość od
spożywania mięsa lub innych pokarmów, zgodnie z
zarządzeniem Konferencji Episkopatu, należy zachowywać we
wszystkie piątki całego roku, chyba że w danym dniu przypada
jakaś uroczystość. Natomiast wstrzemięźliwość
i post obowiązują w środę popielcową oraz w
piątek Męki i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Kan.
1252 - Prawem o wstrzemięźliwości są
związane osoby, które ukończyły czternasty rok
życia, prawem zaś o poście są związane wszystkie osoby
pełnoletnie, aż do rozpoczęcia sześćdziesiątego
roku życia. Duszpasterze oraz rodzice winni zatroszczyć się o
to, ażeby również ci, którzy z racji młodszego
wieku nie związani jeszcze prawem postu i
wstrzemięźliwości, byli wprowadzeni w autentyczny duch pokuty.
Kan.
1253 - Konferencja Episkopatu może dokładniej
określić sposób zachowania postu i
wstrzemięźliwości, jak również w całości
lub części zastąpić post i wstrzemięźliwość
innymi formami pokuty, zwłaszcza uczynkami miłości i
pobożności.
|