Księga
V.
DOBRA DOCZESNE KOŚCIOŁA
Kan.
1254 -
§ 1. Kościół katolicki
na podstawie prawa wrodzonego, niezależnie od władzy świeckiej,
może dobra doczesne nabywać, posiadać, zarządzać i
alienować, dla osiągnięcia właściwych sobie
celów.
§ 2. Celami zaś własnymi
są głównie: organizowanie kultu Bożego, zapewnienie
godziwego utrzymania duchowieństwa oraz innych pracowników
kościelnych, prowadzenie dzieł apostolatu i miłości,
zwłaszcza wobec biednych.
Kan.
1255 - Kościół powszechny oraz Stolica
Apostolska, Kościoły partykularne oraz jakakolwiek inna osoba prawna,
publiczna lub prywatna, są podmiotami zdolnymi do nabywania, posiadania,
zarządzania oraz alienowania dóbr doczesnych, zgodnie z prawem.
Kan.
1256 - Prawo własności dóbr, pod
najwyższą władzą Biskupa Rzymskiego, należy do tej
osoby prawnej, która nabyła je zgodnie z prawem.
Kan.
1257 -
§ 1. Wszystkie dobra doczesne,
należące do Kościoła powszechnego, do Stolicy Apostolskiej
lub do innych publicznych osób prawnych w Kościele, są dobrami
kościelnymi i rządzą się kanonami, które
następują, oraz własnymi statutami.
§ 2. Dobra doczesne prywatnej osoby
prawnej rządzą się własnymi statutami a nie tymi kanonami,
chyba że wyraźnie jest inaczej zastrzeżone.
Kan.
1258 - W kanonach, które następują, pod
nazwą Kościół oznacza się nie tylko
Kościół powszechny lub Stolicę Apostolską, lecz
także jakąkolwiek publiczną osobę prawną w
Kościele, chyba że co innego wynika z kontekstu lub natury rzeczy.
|