Rozdział I.
CENZURY
Kan.
1331 -
§ 1. Ekskomunikowanemu zabrania się:
1° jakiegokolwiek udziału posługiwania w
sprawowaniu Ofiary eucharystycznej lub w jakichkolwiek innych obrzędach
kultu;
2° sprawować sakramenty i sakramentalia oraz
przyjmować sakramenty;
3° sprawować kościelne urzędy lub
posługi albo jakiekolwiek inne zadania, bądź wykonywać akty
rządzenia.
§ 2. Jeśli ekskomunika została wymierzona
lub deklarowana, przestępca:
1° gdyby chciał działać wbrew postanowieniu §
1, n. 1, powinien być usunięty albo czynność liturgiczna
powinna być przerwana, chyba że przeszkadza temu poważna
przyczyna;
2° nieważnie podejmuje akty rządzenia,
które według § 1, n. 3, są niegodziwe;
3° nie może korzystać z przywilejów
wcześniej mu udzielonych;
4° nie może ważnie otrzymać w Kościele
godności, urzędu lub innego zadania;
5° dochody z tytułu godności, urzędu,
jakiegokolwiek zadania i posiadanej ewentualnie w Kościele pensji nie
stanowią jego własności.
Kan. 1332 -
Ukarany interdyktem jest związany zakazami, o których w kan. 1331,
§ 1, n. 1 i 2; jeśli zaś interdykt został wymierzony lub
deklarowany, należy zachować przepis kan. 1331, § 2, n. 1.
Kan.
1333 -
§ 1. Suspensa, która może
być stosowana jedynie do duchownych, zabrania:
1°
wszystkich lub tylko niektórych aktów władzy
święceń;
2°
wszystkich lub tylko niektórych aktów władzy rządzenia;
3°
wykonywania wszystkich lub niektórych uprawnień lub zadań
związanych z urzędem.
§ 2. Ustawa lub nakaz mogą
postanawiać, że po wyroku skazującym lub deklarującym
suspendowany nie może ważnie wykonywać aktów
rządzenia.
§ 3. Zakaz nigdy nie dotyczy:
1°
urzędów lub władzy rządzenia, które nie
podlegają władzy przełożonego ustanawiającego
karę;
2° prawa do
mieszkania, jeśli przestępca posiada je z racji urzędu;
3° prawa do
zarządzania dobrami, które ewentualnie należą do
urzędu zajmowanego przez suspendowanego, jeśli kara wiąże
mocą samego prawa.
§ 4. Suspensa zabraniającą
pobierania dochodów, stypendium, pensji czy innych podobnych, zawiera w
sobie obowiązek zwrócenia wszystkiego, co zostało bezprawnie
przyjęte, nawet w dobrej wierze.
Kan.
1334 -
§ 1. Zakres suspensy w granicach
ustalonych poprzednim kanonem określa sama ustawa lub nakaz albo wyrok lub
dekret wymierzający karę.
§ 2. Ustawa, nie zaś nakaz,
może ustanowić suspensę wiążącą mocą
samego prawa bez żadnego określenia lub ograniczenia; tego zaś
rodzaju kara sprowadza wszystkie skutki, wymienione w kan. 1333, § 1.
Kan.
1335 - Jeżeli cenzura zabrania sprawowania
sakramentów lub sakramentaliów albo podejmowania aktów
rządzenia, zakaz zostaje zawieszony, ilekroć jest to konieczne do
udzielenia posługi wiernym znajdującym się w
niebezpieczeństwie śmierci; jeśli cenzura wiążąca
mocą samego prawa nie została deklarowana, zakaz ulega ponadto zawieszeniu,
ilekroć wierny prosi o sakrament lub sakramentalia bądź o akt
rządzenia; wolno zaś o to prosić z jakiejkolwiek słusznej
przyczyny.
|