Rozdział I.
TRYBUNAŁ PIERWSZEJ INSTANCJI
Art. 1
SĘDZIA
Kan.
1419 -
§ 1. W każdej diecezji i dla
wszystkich spraw, wprost przez prawo nie wyjętych, sędzią
pierwszej instancji jest biskup diecezjalny, który może
wykonywać władzę sądową osobiście lub przez
innych, według kanonów, które następują.
§ 2. Jeśli zaś chodzi o prawa
lub dobra doczesne osoby prawnej, reprezentowanej przez biskupa, w pierwszym
stopniu sądzi sprawę trybunał apelacyjny.
Kan.
1420 -
§ 1. Każdy biskup diecezjalny jest
obowiązany ustanowić wikariusza sądowego, czyli oficjała,
ze zwyczajną władzą sądzenia, odrębnego od wikariusza
generalnego, chyba że niewielki obszar diecezji lub mała liczba spraw
zalecają inaczej.
§ 2. Wikariusz sądowy stanowi jeden
trybunał z biskupem, ale nie może sądzić spraw,
które biskup sobie zarezerwował.
§ 3. Wikariuszowi sądowemu
można dać pomocników, których nazywa się
pomocniczymi wikariuszami sądowymi, czyli wiceoficjałami.
§ 4. Zarówno wikariusz
sądowy, jak i pomocniczy wikariusze sądowi winni byt kapłanami
nienaruszonej sławy, doktorami lub przynajmniej licencjatami prawa
kanonicznego, mającymi nie mniej niż trzydzieści lat.
§ 5. Nie tracą oni swego
urzędu podczas wakansu stolicy biskupiej i nie mogą być
usunięci przez administratora diecezjalnego; po przyjściu zaś
nowego biskupa, wymagają zatwierdzenia.
Kan.
1421 -
§ 1. W diecezji biskup powinien
ustanowić sędziów diecezjalnych, którymi powinni
być duchowni.
§ 2. Konferencja Episkopatu może
zezwolić, by sędziami mogli być ustanowieni także
świeccy, spośród których w razie konieczności
jeden mógłby być powołany celem stworzenia kolegium.
§ 3. Sędziowie winni być
nienaruszonej sławy i doktorami lub przynajmniej licencjatami prawa
kanonicznego.
Kan.
1422 - Wikariusz sądowy, pomocniczy wikariusze sądowi
i pozostali sędziowie są mianowani na określony czas, z
zachowaniem przepisu kan. 1420, § 5; nie mogą być usunięci,
chyba z powodu prawnie uznanej i poważnej przyczyny.
Kan.
1423 -
§ 1. Kilku biskupów diecezjalnych
za aprobatą Stolicy Apostolskiej może zgodnie, w miejsce
trybunałów diecezjalnych, o których w kan. 1419-1421,
ustanowić dla swoich diecezji jeden trybunał pierwszej instancji; w
takim przypadku temu samemu zespołowi biskupów lub biskupowi przez
nich wyznaczonemu przysługują wszystkie uprawnienia, jakie posiada
biskup diecezjalny w stosunku do swojego trybunału.
§ 2. Trybunały, o których w
§ 1, mogą być ustanowione albo dla wszystkich spraw, albo tylko dla
niektórych rodzajów spraw.
Kan.
1424 - Sędzia jednoosobowy, w każdej sprawie
może sobie dobrać dwóch asesorów, duchownych lub
świeckich o sprawdzonym życiu, by mu pomagali.
Kan.
1425 -
§ 1. Odrzucając przeciwny zwyczaj,
trybunałowi kolegialnemu trzech sędziów są zarezerwowane:
1° sprawy
sporne: a) węzła święceń; b) węzła
małżeńskiego, z zachowaniem przepisów kan. 1686 i 1688;
2° sprawy
karne: a) o przestępstwa, które mogą pociągnąć
za sobą karę wydalenia ze stanu duchownego; b) o wymierzenie lub
deklarację ekskomuniki.
§ 2. Biskup może zlecić
trybunałowi złożonemu z trzech lub pięciu
sędziów sprawy trudniejsze lub większej wagi.
§ 3. Dla rozpatrywania
poszczególnych spraw, wikariusz sądowy powołuje
sędziów turnusami, według ustalonego porządku, chyba
że w poszczególnych wypadkach biskup inaczej postanowi.
§ 4. Jeżeli w trybunale pierwszego
stopnia nie da się ustanowić kolegium, Konferencja Episkopatu
może zezwolić, jak długo trwa taka niemożliwość,
by biskup zlecił sprawę sędziemu jednoosobowemu, który
gdzie to jest możliwe, winien sobie dobrać asesora i audytora.
§ 5. Wikariusz sądowy nie powinien
zmieniać raz wyznaczonych sędziów, chyba że z bardzo
ważnej przyczyny, którą należy wskazać w dekrecie.
Kan.
1426 -
§ 1. Trybunał kolegialny powinien
działać kolegialnie i wydawać wyroki większością
głosów.
§ 2. Winien mu przewodniczyć,
jeśli to możliwe, wikariusz sądowy lub pomocniczy wikariusz
sądowy.
Kan.
1427 -
§ 1. Jeżeli istnieje spór
między zakonnikami lub domami tego samego kleryckiego instytutu zakonnego
na prawie papieskim, sędzią pierwszej instancji, chyba że
konstytucje zastrzegają inaczej, jest przełożony prowincjalny, a
w klasztorze niezależnym - opat miejscowy.
§ 2. Zachowując odmienne
postanowienia konstytucji, jeżeli spór toczy się między
dwiema prowincjami, w pierwszej instancji sprawę będzie sądził
osobiście lub przez delegata najwyższy przełożony;
jeżeli między dwoma klasztorami - opat, przełożony
kongregacji monastycznej.
§ 3. Jeśli wreszcie powstaje
spór między zakonnymi osobami fizycznymi lub prawnymi
różnych instytutów zakonnych albo nawet tego samego
instytutu kleryckiego na prawie diecezjalnym lub laickiego, albo między
osobą zakonną i duchownym diecezjalnym lub świeckim, albo
osobą prawną niezakonną, w pierwszej instancji sądzi
trybunał diecezjalny.
Art. 2
AUDYTORZY
I RELATORZY
Kan.
1428 -
§ 1. Sędzia lub przewodniczący
trybunału kolegialnego może dla przeprowadzenia instrukcji sprawy
wyznaczyć audytora, dobierając go spośród
sędziów trybunału, albo z osób zatwierdzonych przez biskupa
do tej funkcji.
§ 2. Do sprawowania funkcji audytora
biskup może zatwierdzić duchownych lub świeckich,
odznaczających się dobrymi obyczajami, roztropnością i
wiedzą.
§ 3. Do audytora należy, zgodnie z
poleceniem sędziego; tylko zebranie dowodów i przekazanie zebranych
sędziemu; może zaś w międzyczasie zdecydować,
jeżeli nie zabrania tego zlecenie sędziego, które dowody i w
jaki sposób powinny być zebrane, gdy co do tej sprawy wyłoni
się kwestia podczas wykonywanego przezeń zadania.
Kan.
1429 - Przewodniczący trybunału kolegialnego
powinien wyznaczyć ponensa, czyli relatora, spośród
sędziów wchodzących w skład kolegium, który na
zebraniu sędziów referowałby sprawę i redagował
wyrok na piśmie; dla słusznej przyczyny tenże przewodniczący
może wyznaczyć innego na jego miejsce.
Art. 3
RZECZNIK
SPRAWIEDLIWOŚCI, OBROŃCA WĘZŁA I NOTARIUSZ
Kan.
1430 - Dla spraw spornych, w których może
być zagrożone dobro publiczne, i dla spraw karnych, należy
ustanowić w diecezji rzecznika sprawiedliwości, którego
obowiązkiem jest zabezpieczenie dobra publicznego.
Kan.
1431 -
§ 1. W sprawach spornych biskup
diecezjalny osądza, czy dobro publiczne może być zagrożone
czy nie, chyba że ustawa nakazuje udział rzecznika
sprawiedliwości, albo jest on oczywiście konieczny z natury rzeczy.
§ 2. Jeżeli w poprzedniej instancji
brał udział rzecznik sprawiedliwości, to w następnej
domniemywa się jego udział za konieczny.
Kan.
1432 - Dla spraw, w których chodzi o
nieważność święceń albo o
nieważność lub rozwiązanie małżeństwa,
należy ustanowić w diecezji obrońcę węzła,
którego obowiązkiem jest proponować i przedstawiać
wszystko, co w sposób rozumny może być przytoczone przeciw
nieważności lub rozwiązaniu.
Kan.
1433 - W sprawach, w których wymagany jest
udział rzecznika sprawiedliwości lub obrońcy węzła,
pominięcie ich wezwania powoduje nieważność akt, chyba
że sami, chociaż nie wezwani, faktycznie byli obecni, albo
przynajmniej przed wyrokiem, przejrzawszy akta, mieli możliwość
wypełnić swoje zadanie.
Kan.
1434 - Jeśli prawo wyraźnie nie zastrzega
inaczej:
1°
ilekroć ustawa nakazuje, aby sędzia wysłuchał stron albo
jednej z nich, należy również wysłuchać rzecznika
sprawiedliwości i obrońcy węzła, jeżeli
występują w procesie;
2°
ilekroć wymagany jest udział strony, aby sędzia mógł
coś zadecydować, udział rzecznika sprawiedliwości lub
obrońcy węzła, którzy występują w sprawie, ma
tę samą siłę.
Kan.
1435 - Nominacja rzecznika sprawiedliwości i
obrońcy węzła należy do biskupa. Mają to być
duchowni lub świeccy dobrego imienia, doktorzy lub licencjaci prawa kanonicznego,
wypróbowani w roztropności i gorliwości o
sprawiedliwość.
Kan.
1436 -
§ 1. Ta sama osoba, ale nie w tej samej
sprawie, może wypełniać urząd rzecznika
sprawiedliwości i obrońcy węzła.
§ 2. Rzecznik i obrońca węzła
mogą być mianowani tak do wszystkich spraw, jak tylko do
poszczególnych, zaś ze słusznej przyczyny mogą być
przez biskupa usunięci.
Kan.
1437 -
§ 1. W każdym procesie powinien
brać udział notariusz, tak że akta należy uznać za
nieważne, jeżeli nie zostały przez niego podpisane.
§ 2. Akta sporządzone przez
notariuszy są publicznie wiarygodne.
|