Rozdział I.
OŚWIADCZENIA STRON
Kan. 1530 -
Sędzia, dla lepszego wydobycia prawdy, zawsze może
przesłuchać strony; co więcej, powinien przesłuchać na
żądanie strony lub dla udowodnienia faktu, który ze
względu na interes publiczny wymaga usunięcia wątpliwości.
Kan.
1531 -
§ 1. Strona, pytana zgodnie z przepisami
prawa, powinna odpowiadać i ujawnić w całości prawdę.
§ 2. Gdyby nie chciała
odpowiadać, do sędziego należy ocena, jaki z tego można
wyciągnąć wniosek, jeśli chodzi o udowodnienie
faktów.
Kan.
1532 - W wypadkach, w których sprawa dotyczy dobra
publicznego, sędzia powinien nakazać stronom złożyć
przysięgę, że będą mówiły prawdę,
chyba że poważna przyczyna sugeruje coś innego; w innych
wypadkach może postąpić według swojej roztropności.
Kan.
1533 - Strony, rzecznik sprawiedliwości i
obrońca węzła mogą przedstawić sędziemu
zagadnienia, co do których strona ma być przesłuchana.
Kan. 1534 - Co do przesłuchania
stron, należy z proporcją zachować to, co postanawia się o
świadkach w kan. 1548, § 2, n. 1, 1552 i
1558-1565.
Kan.
1535 - Stwierdzenie jakiegoś faktu, na piśmie
lub ustnie, dokonane przeciwko sobie przez którąś ze stron
wobec właściwego sędziego, co do samego przedmiotu sprawy,
bądź spontanicznie, bądź na pytanie sędziego, stanowi
przyznanie się sądowe.
Kan.
1536 -
§ 1. Przyznanie się sądowe
jednej strony, jeżeli chodzi o jakąś sprawę prywatną i
nie dotyczy ona dobra publicznego, zwalnia pozostałe strony od
obowiązku dowodzenia.
§ 2. W sprawach zaś
dotyczących dobra publicznego, przyznanie się sądowe i
oświadczenia stron które nie stanowią przyznania się,
mogą mieć moc dowodową, którą winien ocenić
sędzia, uwzględniając pozostałe okoliczności sprawy,
ale nie może im przyznać mocy pełnego dowodu, chyba że
dochodzą inne elementy, które je ostatecznie wzmacniają.
Kan.
1537 - Co do pozasądowego przyznania się,
przytoczonego w sądzie, do sędziego należy ocena, po
rozważeniu wszystkich okoliczności, jakie jest jego znaczenie.
Kan.
1538 - Przyznanie się lub jakiekolwiek inne
oświadczenie strony nie posiada żadnej mocy, gdy się ustali,
że zostało złożone na skutek faktycznego błędu
lub wymuszone siłą, lub ciężką bojaźnią.
|