Rozdział
II.
DOWÓD
Z DOKUMENTÓW
Kan.
1539 - W każdego rodzaju procesie dopuszcza się
dowód z dokumentów, zarówno publicznych, jak i prywatnych.
Art. 1
NATURA I
MOC DOWODOWA DOKUMENTÓW
Kan.
1540 -
§ 1. Publicznymi dokumentami
kościelnymi są te, które sporządziła osoba publiczna
wykonując w Kościele swoje zadania, z zachowaniem formalności
przepisanych prawem.
§ 2. Publicznymi dokumentami
świeckimi są te, które według ustaw każdego z osobna
miejsca, jako takie są uznawane przez prawo.
§ 3. Pozostałe dokumenty są
prywatne.
Kan.
1541 - Jeśli nie wykaże się czegoś
innego przeciwnymi i oczywistymi argumentami, publiczne dokumenty mają moc
dowodową we wszystkim, co się w nich stwierdza wprost i zasadniczo.
Kan.
1542 - Dokument prywatny, czy to uznany przez stronę,
czy dopuszczony przez sędziego, ma taką moc dowodową przeciwko
autorowi lub temu, kto go podpisał, i posiadającym od nich
sprawę, jak przyznanie pozasądowe; przeciwko obcym ma taką moc,
jak oświadczenia stron, nie będące przyznaniem się,
według przepisu kan. 1536, § 2.
Kan. 1543 - Jeżeli dokumenty
okażą się wytarte, poprawione, zawierające dopiski lub
dotknięte inną wadą, do sędziego należy ocena, czy i
jakie znaczenie mają te dokumenty.
Art. 2
PRZEDKŁADANIE
DOKUMENTÓW
Kan.
1544 - Dokumenty nie posiadają w sądzie mocy
dowodowej, jeżeli nie są oryginalne lub przedłożone w
uwierzytelnionym odpisie i złożone w kancelarii trybunału, by
mogły być zbadane przez sędziego i stronę przeciwną.
Kan.
1545 - Sędzia może nakazać, by w procesie
przedłożyć dokument wspólny obydwu stronom.
Kan.
1546 -
§ 1. Nikt nie ma obowiązku
przedkładać dokumentów, nawet wspólnych, które
nie mogą być ujawnione bez niebezpieczeństwa szkody według
przepisu kan. 1548, § 2, n. 2,
albo bez niebezpieczeństwa naruszenia tajemnicy, jaką należy
zachować.
§ 2. Jeżeli jednak możliwe
jest przepisanie przynajmniej niewielkiej części dokumentu i
przedstawienie go w odpisie, bez wspomnianych niedogodności, sędzia
może nakazać, aby został przedłożony.
|