Rozdział
III.
ŚWIADKOWIE I ZEZNANIA
Kan. 1547 -
Dowód ze świadków dopuszcza się we wszystkich sprawach,
pod kierownictwem sędziego.
Kan.
1548 -
§ 1. Świadkowie, pytani przez
sędziego zgodnie z przepisami prawa, obowiązani są wyjawić
prawdę.
§ 2. Zachowując przepis kan. 1550 §
2, n. 2, od obowiązku udzielania odpowiedzi są wyjęci:
1°
duchowni, w odniesieniu do tego, co im przekazano z racji sprawowania
świętej posługi; urzędnicy państwowi, lekarze,
położne, adwokaci, notariusze i inni zobowiązani do zachowania
tajemnicy urzędowej także z racji udzielania porady, w zakresie spraw
objętych tą tajemnicą;
2° ci,
którzy ze swojego zeznania obawiają się dla siebie lub
współmałżonka albo dla bliskich krewnych lub powinowatych
zniesławienia, niebezpiecznych przykrości lub innego poważnego
zła.
Art. 1
KTO
MOŻE BYĆ ŚWIADKIEM
Kan.
1549 - Wszyscy mogą być świadkami, chyba
że prawo wyraźnie ich wyklucza, bądź zupełnie,
bądź częściowo.
Kan.
1550 -
§ 1. Nie należy dopuszczać do
składania zeznań małoletnich poniżej czternastego roku
życia i upośledzonych umysłowo; mogą być jednak
przesłuchani na mocy dekretu sędziego, w którym uzasadni
się taką potrzebę.
§ 2. Za niezdolnych należy
uznać:
1° tych, którzy
są stronami w sprawie albo występują w sądzie w imieniu
stron, sędziego i jego asystentów, adwokata oraz innych,
którzy pomagają lub pomagali stronom w tej sprawie;
2°
kapłanów w odniesieniu do wszystkiego, co poznali z sakramentalnej
spowiedzi, chociażby penitent prosił o ujawnienie tego; co
więcej, tego, co przez kogokolwiek i w jakikolwiek sposób
zostało usłyszane z okazji spowiedzi, nie można w sądzie
przyjąć nawet jako śladu prawdy.
Art. 2
POWOŁYWANIE
I WYKLUCZANIE ŚWIADKÓW
Kan.
1551 - Strona, która powołała
świadka, może się zrzec jego przesłuchania; lecz strona
przeciwna może się domagać, aby mimo to świadek został
przesłuchany.
Kan.
1552 -
§ 1. Gdy ktoś domaga się dowodu
ze świadków, winien podać trybunałowi ich nazwiska i
stałe zamieszkanie.
§ 2. W terminie wyznaczonym przez
sędziego należy przedstawić punkty zagadnień, co do
których żąda się przesłuchania świadków;
inaczej uważa się, że prośba została porzucona.
Kan.
1553 - Sędzia ma prawo ograniczyć zbyt
wielką liczbę świadków.
Kan.
1554 - Zanim nastąpi przesłuchanie
świadków, ich nazwiska należy podać do wiadomości
stron; a jeśli, według roztropnego uznania sędziego, nie
dało się tego zrobić bez poważnej trudności, trzeba to
uczynić przynajmniej przed publikacją zeznań.
Kan.
1555 - Zachowując przepis kan. 1550, strona może
prosić by świadek został wykluczony, jeśli słuszna
przyczyna wykluczenia została wykazana przed jego przesłuchaniem.
Kan.
1556 - Wezwanie świadka dokonuje się dekretem
sędziego, podanym do wiadomości świadka zgodnie z przepisami
prawa.
Kan.
1557 - Świadek prawidłowo wezwany powinien
się stawić albo zawiadomić sędziego o przyczynie swojej
nieobecności.
Art. 3
PRZESŁUCHANIE
ŚWIADKÓW
Kan.
1558 -
§ 1. Świadków należy
przesłuchiwać w samej siedzibie trybunału, chyba że
sędzia uzna inaczej.
§ 2. Kardynałowie, patriarchowie,
biskupi i ci, którzy na podstawie prawa własnego kraju cieszą
się podobnym ułatwieniem, są przesłuchiwani w miejscu przez
nich wybranym.
§ 3. Sędzia zarządza, gdzie mają
być przesłuchani ci, dla których z powodu
odległości, choroby czy innej przeszkody jest niemożliwe lub
trudne przybyć do siedziby trybunału z zachowaniem przepisów kan. 1418 i 1469, § 2.
Kan. 1559 - Strony nie mogą
być obecne przy zeznaniach świadków, chyba że
sędzia, zwłaszcza gdy sprawa dotyczy dobra prywatnego, uzna że
trzeba je dopuścić. Mogą natomiast być obecni ich adwokaci
lub pełnomocnicy, chyba że sędzia, z powodu okoliczności
rzeczy i osób uzna, że należy postępować z
zachowaniem tajemnicy.
Kan.
1560 -
§ 1. Świadkowie powinni być
przesłuchiwani osobno i pojedynczo.
§ 2. Jeśli świadkowie nie
zgadzają się, między sobą lub ze stroną, w rzeczy
poważnej, sędzia może zgromadzić i skonfrontować
różniących się między sobą, tak by
uniknąć, o ile to możliwe, kłótni i zgorszenia.
Kan.
1561 - Przesłuchanie świadka dokonywane jest
przez sędziego, jego delegata lub audytora; winien im towarzyszyć
notariusz. Dlatego też strony lub rzecznik ,sprawiedliwości albo
obrońca węzła lub adwokaci, którzy są obecni podczas
przesłuchania, jeżeli mają inne pytania do zadania
świadkowi, powinni je przedstawić nie świadkowi, lecz
sędziemu lub jego zastępcy, aby sam je postawił, chyba że
prawo partykularne zastrzega inaczej.
Kan.
1562 -
§ 1. Sędzia powinien
przypomnieć świadkowi, że ma poważny obowiązek
mówić całą i samą prawdę.
§ 2. Sędzia ma nakazać
świadkowi złożenie przysięgi według kan. 1532;
jeżeli świadek odmówi jej złożenia, ma być
przesłuchany niezaprzysiężony.
Kan.
1563 - Sędzia winien najpierw stwierdzić
tożsamość świadka; spytać, jaki jest jego stosunek do
stron, i gdy stawia pytania dotyczące sprawy, ma się dowiedzieć
także o źródła jego wiadomości i w jakim czasie
dokładnie dowiedział się o tym, co zeznaje.
Kan.
1564 - Pytania mają być krótkie,
przystosowane do inteligencji odpowiadającego, nie obejmujące
jednocześnie kilku spraw; nie podchwytliwe, nie podstępne, nie
sugerujące odpowiedzi, dalekie od jakiejkolwiek obrazy i
należące do sprawy, o którą chodzi.
Kan.
1565 -
§ 1. Pytań nie wolno podawać
wcześniej świadkom do wiadomości.
§ 2. Jeśli jednak to, co ma
stanowić przedmiot zeznań tak poszło w zapomnienie, że nie
może być w sposób pewny przedstawione bez wcześniejszego
przypomnienia, sędziemu wolno przypomnieć coś świadkowi,
jeśli jest przekonany, że jest to możliwe bez
niebezpieczeństwa.
Kan.
1566 - Świadkowie powinni zeznawać ustnie i bez
czytania, chyba że chodzi o rachunki i sprawozdania; w takim bowiem
wypadku mogą się posługiwać zapiskami, które ze
sobą przynieśli.
Kan.
1567 -
§ 1. Odpowiedź winna być zaraz
spisana przez notariusza i powinna zawierać dosłowne zeznania,
przynajmniej w odniesieniu do tego, co bezpośrednio dotyczy przedmiotu
sprawy.
§ 2. Dopuszczalne jest
posłużenie się magnetofonem, jeśli tylko
później odpowiedzi zostaną spisane i podpisane, o ile to
możliwe, przez zeznających.
Kan.
1568 - Notariusz powinien odnotować w aktach o
złożeniu, pominięciu lub odmowie przysięgi, o
obecności stron i innych, o pytaniach dodanych z urzędu i w
ogóle o wszystkim, co godne pamięci lub wydarzyło się
przypadkowo, gdy świadkowie byli przesłuchiwani.
Kan.
1569 -
§ 1. Na końcu przesłuchania
należy świadkowi odczytać to, co notariusz o jego zeznaniu na
piśmie sporządził, albo dać mu wysłuchać, co przy
pomocy magnetofonu z jego zeznania zostało nagrane, dając temuż
świadkowi możliwość uzupełnienia, skreślenia,
poprawienia, zmiany.
§ 2. Akt powinni w końcu
podpisać: świadek, sędzia i notariusz.
Kan.
1570 - Świadkowie, chociaż już
przesłuchani, mogą być bądź to na żądanie
strony, bądź też z urzędu, ponownie wezwani na
przesłuchanie, przed publikacją akt czyli zeznań, jeśli
sędzia uzna to za konieczne lub pożyteczne, o ile nie ma żadnego
niebezpieczeństwa zmowy lub przekupstwa.
Kan.
1571 - Świadkom, według słusznej miary
wyznaczonej przez sędziego, należy zwrócić zarówno
wydatki, jakie poczynili, jak i stratę zysku, spowodowaną
składaniem zeznań.
Art. 4
MOC
DOWODOWA ZEZNAŃ
Kan.
1572 - Przy ocenie zeznań, sędzia,
żądając w razie potrzeby świadectw kwalifikacyjnych, winien
wziąć pod uwagę:
1° jaki
jest stan osoby i jaka jej uczciwość;
2° czy
zeznanie jest na podstawie własnej wiedzy zwłaszcza z osobistego
widzenia i słyszenia, czy jest opinią świadka, opiera się
na pogłoskach lub na zasłyszeniu od innych;
3° czy
świadek jest stały i trwale ze sobą zgodny, czy też
zmienny, niepewny lub chwiejny;
4° czy ma
współświadków zeznania i czy jest potwierdzony lub nie
przez inne elementy dowodowe.
Kan.
1573 - Zeznanie jednego świadka nie może
być pełnym dowodem, chyba że chodzi o świadka
kwalifikowanego, który zeznaje o sprawach dokonanych z urzędu, albo
okoliczności rzeczy lub osób sugerują inaczej.
|