Tytuł
II-SPRAWY O ORZECZENIE NIEWAŻNOŚCI ŚWIĘCEŃ
Kan.
1708 - Prawo zaskarżania ważności
święceń posiada albo sam duchowny, albo ordynariusz,
któremu duchowny podlega, albo w którego diecezji otrzymał
święcenia.
Kan.
1709 -
§ 1. Skarga powodowa winna być
przesłana do właściwej Kongregacji, która decyduje, czy
sprawa ma być prowadzona przez samą Kongregację Kurii Rzymskiej,
czy też przez wyznaczony przez nią trybunał.
§ 2. Po przesłaniu skargi powodowej
zabrania się duchownemu wykonywania święceń, na mocy samego
prawa.
Kan.
1710 - Jeżeli Kongregacja przekazała sprawę
trybunałowi, należy zachować kanony o procesach w
ogólności oraz o zwyczajnym procesie spornym, z zachowaniem
przepisów niniejszego tytułu, chyba że sprzeciwia się
temu natura rzeczy.
Kan.
1711 - W tych sprawach obrońca węzła cieszy
się takimi samymi uprawnieniami i ma takie same obowiązki, jak
obrońca węzła małżeńskiego.
Kan.
1712 - Po drugim wyroku, który potwierdził
nieważność święceń, duchowny traci wszystkie
uprawnienia właściwe stanowi duchownemu i zostaje zwolniony z
wszystkich obowiązków.
|