Rozdział
II.
PRZEBIEG
PROCESU
Kan.
1720 - Jeżeli ordynariusz uzna, że należy
postępować na drodze dekretu pozasądowego:
1° powinien
oskarżonemu przedstawić oskarżenie i dowody, dając mu
możliwość, by się bronił, chyba że
oskarżony, właściwie wezwany, zaniedbał stawienia się;
2° powinien
dokładnie rozważyć, z dwoma asesorami, wszystkie dowody i
argumenty;
3°
jeśli przestępstwo z pewnością stwierdzono, a skarga karna
nie wygasła, powinien wydać dekret, według przepisu
kanonów 1342-1350,
podając przynajmniej krótko uzasadnienie prawne i faktyczne.
Kan.
1721 -
§ 1. Jeżeli ordynariusz
zadecydował, że należy wszcząć proces karny,
przekazuje akta dochodzenia rzecznikowi sprawiedliwości, który
powinien przedstawić sędziemu oskarżenie, według przepisu kan. 1502 i 1504.
§ 2. Przed wyższym trybunałem,
rolę powoda pełni rzecznik sprawiedliwości, ustanowiony przy tym
trybunale:
Kan.
1722 - Celem uniknięcia zgorszenia, ochrony wolności
świadków i gwarancji wymiaru sprawiedliwości, ordynariusz, po
wysłuchaniu rzecznika sprawiedliwości i wezwawszy samego
oskarżonego, może, w jakimkolwiek stadium procesu, oddalić
oskarżonego od świętej posługi lub jakiegoś
urzędu i zadania kościelnego, oraz nakazać lub zakazać
pobytu w jakimś miejscu lub terytorium, a nawet zabronić publicznego
uczestnictwa w Najświętszej Eucharystii; wszystko to, po ustaniu
przyczyny, należy odwołać, ma to też swój kres, na
mocy samego prawa, z ustaniem procesu karnego.
Kan.
1723 -
§ 1. Sędzia, wzywając
oskarżonego, powinien go zachęcić, by zgodnie z przepisem kan. 1481, § 1,
ustanowił sobie adwokata, w terminie wyznaczonym przez samego
sędziego.
§ 2. Skoro jednak oskarżony nie
zatroszczy się o to, sam sędzia, przed zawiązaniem sporu,
powinien mianować adwokata, który tak długo będzie
wykonywał swoje zadanie, jak długo oskarżony nie ustanowi sobie
adwokata.
Kan.
1724 -
§ 1. Na każdym stopniu sądu
rzecznik sprawiedliwości może zrzec się instancji, z polecenia
lub za zgodą ordynariusza, z którego polecenia został
wszczęty proces.
§ 2. Zrzeczenie, aby było ważne,
musi być przyjęte przez oskarżonego, chyba że on sam
został ogłoszony jako nieobecny w sądzie.
Kan.
1725 - Podczas dyskusji sprawy, czy dokonuje się ona
na piśmie, czy ustnie, oskarżony ma zawsze prawo, by sam albo jego
adwokat, albo pełnomocnik jako ostatni pisał lub mówił.
Kan.
1726 - Na każdym stopniu i etapie procesu karnego,
jeśli w sposób ewidentny stwierdzono, że oskarżony nie
popełnił przestępstwa, sędzia powinien orzec to wyrokiem i
uwolnić oskarżonego, chociażby jednocześnie stwierdzono,
że wygasła skarga kryminalna.
Kan.
1727 -
§ 1. Oskarżony może także
zgłosić apelację, jeżeli wyrok tylko dlatego go
uwolnił, że kara była fakultatywna, albo ponieważ
sędzia posłużył się władzą, o której
w kan. 1344 i 1345.
§ 2. Rzecznik sprawiedliwości
może apelować, ilekroć sądzi, że nie naprawiono
zgorszenia lub nie przywrócono wystarczająco sprawiedliwości.
Kan.
1728 -
§ I. Zachowując przepisy
kanonów tego tytułu, w procesie karnym należy stosować -
chyba że sprzeciwia się temu natura rzeczy - kanony o procesie w
ogólności i o zwyczajnym procesie spornym, z zastosowaniem
specjalnych przepisów o sprawach, które dotyczą dobra
publicznego.
§ 2. Oskarżony nie ma
obowiązku przyznać się do przestępstwa, nie można
też żądać od niego przysięgi.
|