Część V:
SPOSÓB POSTĘPOWANIA W REKURSACH ADMINISTRACYJNYCH ORAZ PRZY
USUWANIU LUB PRZENOSZENIU PROBOSZCZÓW
Sekcja I: REKURS PRZECIW DEKRETOM
ADMINISTRACYJNYM
Kan.
1732 -
To, co w kanonach tej sekcji jest ustalone o dekretach, winno być
stosowane także do wszystkich poszczególnych aktów
administracyjnych, wydanych w zakresie zewnętrznym pozasądowym, z
wyjatkiem tych, które są wydane przez samego Biskupa Rzymskiego lub
przez sam sobór powszechny.
Kan.
1733 -
§ 1. Należy sobie bardzo
życzyć, by - ilekroć czuje się ktoś pokrzywdzony
dekretem - unikać sporu między nim a autorem dekretu i
wspólnym wysiłkiem szukać słusznego między nimi
rozwiązania, posługując się w razie potrzeby poważnymi
osobami dla podjęcia mediacji i rozważania sprawy, tak by na
odpowiedniej drodze uniknąć sporu lub go rozwiązać.
§ 2. Konferencja Episkopatu może
postanowić, by w każdej diecezji został ustanowiony jakiś
stały urząd lub rada, których zadaniem byłoby,
według przepisów do określenia przez samą
Konferencję, poszukiwanie i sugerowanie słusznych
rozwiązań; jeśliby Konferencja tego nie zarządziła,
biskup może ustanowić tego rodzaju radę lub urząd.
§ 3. Urząd lub rada, o których
w § 2, zwłaszcza wówczas powinny działać, gdy ktoś
prosi o odwołanie dekretu według przepisu kan. 1734 i nie
upłynęły jeszcze terminy wyznaczone na wniesienie rekursu;
jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam
przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien -
ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik - zachęcić
wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju
rozwiązania.
Kan.
1734 -
§ 1. Zanim ktoś wniesie rekurs,
powinien na piśmie prosić autora o odwołanie lub poprawienie
dekretu; rozumie się, że wniesienie takiej prośby jest przez to
samo także prośbą o zawieszenie dekretu.
§ 2. Prośbę należy
złożyć w terminie zawitym dziesięciu użytecznych dni
od zawiadomienia o dekrecie, zgodnie z przepisami prawa.
§ 3. Przepisy §§ 1 i 2 nie mają mocy:
1° w stosunku do rekursu wniesionego do biskupa przeciwko
dekretom wydanym przez władze, które mu podlegają;
2° w stosunku do rekursu wniesionego przeciwko dekretowi,
który decyduje o rekursie hierarchicznym, chyba że decyzja
została wydana przez biskupa;
3° w
stosunku do rekursów wnoszonych według przepisów kan. 57 i
1735.
Kan.
1735 - Jeżeli w ciągu trzydziestu dni, od kiedy
doszła do autora dekretu prośba, o której w kan. 1734, nie
zawiadomi on o nowym dekrecie, w którym albo poprawia pierwszy, albo
decyduje, że należy odrzucić prośbę, terminy do
wniesienia rekursu biegną od zawiadomienia o nowym dekrecie; jeśli
zaś w ciągu trzydziestu dni nie podjął żadnej decyzji,
terminy biegną od trzydziestego dnia.
Kan.
1736 -
§ 1. W sprawach, w których rekurs
hierarchiczny zawiesza wykonanie dekretu, ten sam skutek ma także
prośba, o której w kan. 1734.
§ 2. W pozostałych wypadkach,
jeżeli w ciągu dziesięciu dni od nadejścia prośby, o
której w kan. 1734, do samego autora dekretu, nie zarządzi on,
że należy zawiesić wykonanie, można w międzyczasie
prosić o zawieszenie u jego przełożonego hierarchicznego,
który może je zarządzić tylko na skutek poważnych
przyczyn i zawsze, uważając, by nie ucierpiało na tym zbawienie
dusz.
§ 3. Po zawieszeniu wykonania dekretu
według przepisu § 2, jeżeli potem zgłasza się rekurs, ten,
kto ma rozpatrzyć rekurs według przepisu kan. 1737, § 3, winien
rozstrzygnąć, czy zawieszenie należy potwierdzić, czy
odwołać.
§ 4. Jeśli w ciągu ustalonego
terminu nie został wniesiony żaden rekurs przeciwko dekretowi, tym
samym ustaje zawieszenie wykonania, wprowadzone tymczasowo, zgodnie z przepisem
§ 1 lub § 2.
Kan.
1737 -
§ 1. Kto twierdzi, że jest
pokrzywdzony dekretem, może wnieść rekurs do hierarchicznego
przełożonego tego, kto dekret wydał, z jakiejkolwiek
słusznej przyczyny; rekurs można wnieść do samego autora
dekretu, który musi go zaraz przesłać do właściwego
przełożonego hierarchicznego.
§ 2. Rekurs należy wnieść
w zawitym terminie piętnastu użytecznych dni, które w
wypadkach, o których w kan. 1734, § 3, biegną od dnia zawiadomienia
o dekrecie, w pozostałych zaś wypadkach, biegną według
przepisu kan. 1735.
§ 3. Także w wypadkach, w
których rekurs nie zawiesza mocą samego prawa wykonania dekretu ani
zawieszenie nie zostało zarządzone według przepisu kan. 1736, §
2, przełożony dla ważnej przyczyny może nakazać
zawieszenie wykonania, uważając jednak, by nie ucierpiało na tym
zbawienie dusz.
Kan.
1738 - Wnoszący rekurs ma zawsze prawo
posłużyć się adwokatem lub pełnomocnikiem,
unikając bezużytecznej zwłoki; co więcej, obrońca
winien być ustanowiony z urzędu, jeżeli wnoszący rekurs nie
ma obrońcy, a przełożony uzna to za konieczne;
przełożony jednak zawsze może nakazać, by wnoszący
rekurs sam się stawił, by zostać przesłuchanym.
Kan.
1739 - Przełożony, który rozpatruje
rekurs, może, w zależności od wypadku, nie tylko dekret
potwierdzić albo uznać za nieważny, lecz także
unieważnić, odwołać, albo - jeżeli przełożonemu
wyda się to bardziej wskazane - poprawić, zastąpić innym
lub częściowo go uchylić.
|