Rozdział I.
SPOSÓB POSTĘPOWANIA PRZY USUWANIU
PROBOSZCZÓW
Kan. 1740 -
Gdy posługiwanie jakiegoś proboszcza, na skutek jakiejś
przyczyny, nawet bez jego poważnej winy, staje się szkodliwe lub
przynajmniej nieskuteczne, może on zostać usunięty z parafii
przez biskupa diecezjalnego.
Kan. 1741 -
Przyczyny, dla których proboszcz może być usunięty z
parafii zgodnie z przepisami prawa, są zwłaszcza
następujące:
1° sposób postępowania, który przynosi
kościelnej wspólnocie poważną szkodę lub
zamieszanie;
2° nieudolność albo trwała choroba
umysłowa lub fizyczna, która czyni proboszcza nieużytecznym w
wypełnianiu jego zadań;
3° utrata dobrego imienia u uczciwych i poważnych
parafian lub niechęć w stosunku do proboszcza, które
według przewidywania szybko nie ustaną;
4° poważne zaniedbanie lub naruszanie
obowiązków parafialnych, które trwa mimo upomnienia;
5° złe zarządzanie dobrami doczesnymi, z
wielką szkodą Kościoła, ilekroć na zaradzenie złu
brak innego środka.
Kan.
1742 -
§ 1. Jeżeli na podstawie
przeprowadzonego badania ustali się, że istnieje przyczyna, o
której w kan. 1740, biskup omawia sprawę z dwoma proboszczami,
wybranymi z zespołu ustanowionego na stałe w tym celu przez Radę
kapłańską na propozycję biskupa; jeśli biskup dojdzie
później do wniosku, że należy przystąpić do
usunięcia, podając - do ważności - przyczynę i
argumenty, radzi proboszczowi po ojcowsku, by zrezygnował w ciągu
piętnastu dni.
§ 2. W stosunku do proboszczów,
którzy są członkami instytutu zakonnego lub stowarzyszenia
życia apostolskiego, należy zachować przepis kan. 682, § 2.
Kan.
1743 - Rezygnacja proboszcza może się
dokonać nie tylko po prostu i zwyczajnie, lecz także pod warunkiem,
byleby to było do przyjęcia przez biskupa i rzeczywiście
zostało przyjęte, zgodnie z przepisami prawa.
Kan.
1744 -
§ 1. Jeśli proboszcz w wyznaczonych
dniach nie odpowie, biskup ponawia wezwanie, przedłużając czas
użyteczny na odpowiedź.
§ 2. Jeśli biskup ustali, że
proboszcz otrzymał drugie wezwanie i nie odpowiedział, chociaż
nie miał żadnej przeszkody, albo jeśli proboszcz nie chce
zrezygnować nie przytaczając żadnych motywów, biskup
winien wydać dekret usunięcia.
Kan.
1745 - Jeżeli zaś proboszcz podważa
podaną przyczynę i jej podstawy, przytaczając motywy,
które wydają się biskupowi niewystarczające, ten, aby
mógł ważnie działać:
1° powinien
go wezwać, by przejrzawszy akta, zebrał w pisemnej relacji swoje
argumenty, a nawet przedstawił przeciwne dowody, jeśli takie posiada;
2°
następnie, po uzupełnieniu instrukcji, winien sprawę
rozważyć, wraz z tymi proboszczami, o których w kan. 1742, §
1, chyba że trzeba wyznaczyć innych, ponieważ ci nie mogą
tego wykonać;
3° wreszcie
ma zadecydować, czy proboszcza należy usunąć czy też
nie, i zaraz powinien wydać w tej sprawie dekret.
Kan.
1746 - Biskup powinien zadbać, by usuniętemu
proboszczowi przydzielić inny urząd, jeżeli jest do tego zdolny,
czy też wyznaczyć pensję, w zależności od tego, czy
przypadek i okoliczności na to pozwalają.
Kan.
1747 -
§ 1. Usunięty proboszcz powinien
się powstrzymać od wykonywania zadań proboszcza, jak najszybciej
pozostawić wolny dom parafialny i wszystko, co należy do parafii,
przekazać temu, komu biskup parafię powierzył.
§ 2. Jeżeli zaś chodzi o
chorego, który nie może być bez trudności przeniesiony z
domu parafialnego na inne miejsce, biskup powinien mu pozostawić jego
używanie, nawet wyłączne, na czas trwania tej konieczności.
§ 3. Podczas rekursu przeciw dekretowi
usunięcia, biskup nie może mianować nowego proboszcza, ale na
ten czas powinien zaradzić, ustanawiając administratora parafialnego.
|