Rozdział
IV.
UTRATA
STANU DUCHOWNEGO
Kan.
290 - Święcenia raz
ważnie przyjęte nigdy nie tracą ważności.
Jednakże duchowny traci stan duchowny:
1° przez
wyrok sądowy lub dekret administracyjny, stwierdzający
nieważność święceń;
2° przez karę wydalenia nałożoną zgodnie z przepisami
prawa;
3° przez reskrypt Stolicy Apostolskiej, którego to reskryptu Stolica
Apostolska udziela diakonom tylko z poważnych przyczyn, a prezbiterom z
najpoważniejszych.
Kan.
291 - Oprócz wypadków, o
których w kan. 290, n. 1, utrata stanu duchownego nie niesie z sobą
dyspensy od obowiązku celibatu, która udzielana jest tylko przez
Biskupa Rzymskiego.
Kan.
292 - Duchowny, który
utracił stan duchowny zgodnie z przepisami prawa, traci z nim uprawnienia
właściwe stanowi duchownemu, jak również nie podlega
żadnym obowiązkom stanu duchownego, z zachowaniem przepisu kan. 291,
ma zakaz wykonywania władzy święceń, z zachowaniem przepisu
kan. 976, tym
samym zostaje pozbawiony wszystkich urzędów, zadań i wszelkiej
władzy delegowanej.
Kan.
293 - Duchowny, który
utracił stan duchowny, nie może ponownie być włączony
do duchowieństwa, chyba że przez reskrypt Stolicy Apostolskiej.
|