Część II:
HIERARCHICZNY USTRÓJ KOŚCIOŁA
Sekcja I:
NAJWYŻSZA WŁADZA
KOŚCIOŁA
Rozdział
I.
BISKUP RZYMSKI I
KOLEGIUM BISKUPÓW
Kan.
330 - Jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i
pozostali Apostołowie stanowią jedno kolegium, w podobny
sposób są złączeni między sobą Biskup Rzymski,
następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów.
Art. 1 - BISKUP
RZYMSKI
Kan.
331 - Biskup Kościoła Rzymskiego, w którym trwa
urząd udzielony przez Pana samemu Piotrowi, pierwszemu z
Apostołów, a który ma być przekazywany jego
następcom, jest Głową Kolegium Biskupów,
Zastępcą Chrystusa i Pasterzem całego Kościoła tutaj
na ziemi. Dlatego, z racji swego urzędu, posiada on najwyższą,
pełną, bezpośrednią i powszechną władzę
zwyczajną w Kościele, którą może wykonywać
zawsze w sposób nieskrępowany.
Kan.
332 -
§ 1. Pełną i najwyższą
władzę w Kościele otrzymuje Biskup Rzymski przez zgodny z prawem
i zaakceptowany przez niego wybór wraz z konsekracją biskupią.
Stąd tę samą władzę otrzymuje od momentu
przyjęcia wyboru na Papieża ten elekt, który posiada
sakrę biskupią. Gdyby elekt nie miał sakry biskupiej, powinien
być zaraz konsekrowany na biskupa.
§ 2. Gdyby się zdarzyło,
że Biskup Rzymski zrzekłby się swego urzędu, to do
ważności wymaga się, by zrzeczenie zostało dokonane w
sposób wolny i było odpowiednio ujawnione; nie wymaga zaś
niczyjego przyjęcia.
Kan.
333 -
§ 1. Na mocy swego urzędu, Biskup Rzymski nie
tylko posiada władzę nad całym Kościołem, lecz
również otrzymuje nad wszystkimi Kościołami
partykularnymi oraz ich zespołami naczelną władzę zwyczajną,
przez którą zostaje jednocześnie potwierdzona i umocniona
władza własna, zwyczajna i bezpośrednia, jaką
posiadają biskupi w kościołach partykularnych powierzonych ich
pieczy.
§ 2. W wykonywaniu zadania
najwyższego Pasterza Kościoła, Biskup Rzymski jest zawsze
złączony wspolnotą z pozostałymi biskupami, a także z
całym Kościołem. Jemu jednak przysługuje prawo
określania - zgodnie z potrzebami Kościoła - sposobu,
indywidualnego lub kolegialnego, wykonywania tego zadania.
§ 3. Przeciwko wyrokowi lub dekretowi
Biskupa Rzymskiego nie ma apelacji lub rekursu.
Kan.
334 - W wykonywaniu zadania, Biskupowi
Rzymskiemu świadczą pomoc biskupi, którzy mogą to
czynić w różny sposób, w tym także poprzez Synod
Biskupów. Ponadto świadczą mu pomoc kardynałowie, a
także inne osoby oraz różne instytucje stosownie do aktualnych
potrzeb. Wszystkie te osoby i instytucje, w imieniu i jego władzą
wykonują powierzone sobie zadanie dla dobra wszystkich
Kościołów, zgodnie z normami określonymi w prawie.
Kan.
335 - Podczas wakansu stolicy rzymskiej lub
przeszkody w jej działaniu, nie należy niczego zmieniać w
zarządzie Kościoła powszechnego; powinny zaś być
zachowane ustawy specjalne wydane na te okoliczności.
Art. 2 - KOLEGIUM BISKUPÓWI
Kan. 336 - Kolegium
Biskupów, którego głową jest Papież a
członkami biskupi na mocy sakramentalnej konsekracji oraz hierarchicznej
wspólnoty z głową Kolegium i członkami, i w którym
trwa nieprzerwanie ciało apostolskie, razem ze swoją głową,
a nigdy bez niej, stanowi również podmiot najwyższej i
pełnej władzy nad całym Kościołem.
Kan.
337 -
§ 1. Władzę w całym Kościele,
Kolegium Biskupów wykonuje w sposób uroczysty na soborze
powszechnym.
§ 2. Tę samą władzę
wykonuje przez zjednoczoną działalność biskupów
rozproszonych po świecie, która jako taka została przez
Biskupa Rzymskiego zapowiedziana lub dobrowolnie przyjęta, tak żeby
stała się prawdziwym aktem kolegialnym.
§ 3. Do Biskupa Rzymskiego należy,
stosownie do potrzeb Kościoła, dobieranie i popieranie
sposobów wykonywania przez Kolegium Biskupów jego zadania w
całym Kościele.
Kan.
338 -
§ 1. Tylko Biskup Rzymski może
zwołać sobór powszechny, przewodniczyć mu, osobiście
lub przez innych, a także przenieść sobór, zawiesić
lub rozwiązać, jak również zatwierdzać jego dekrety.
§ 2. Biskup Rzymski określa sprawy,
które mają być przedmiotem obrad soboru oraz ustala
porządek obowiązujący w czasie soboru. Do tematów
zaproponowanych przez Biskupa Rzymskiego, ojcowie soboru mogą
dołączyć także inne. Wymagają one jednak zatwierdzenia
papieskiego.
Kan.
339 -
§ 1. Wszyscy i tylko biskupi, którzy są
członkami Kolegium Biskupów, mają prawo i obowiązek
uczestniczenia w soborze powszechnym z głosem decydującym.
§ 2. Najwyższa władza
kościelna może wezwać na sobór powszechny
również niektórych innych, nie mających godności
biskupiej. Do niej też należy określić ich udział w
soborze.
Kan.
340 - Gdyby się zdarzyło, że w czasie
soboru zawakowałaby Stolica Apostolska, na mocy samego prawa sobór
zostaje przerwany, dopóki nowy Papież nie nakaże go
kontynuować lub rozwiązać.
Kan.
341 -
§ 1. Dekrety soboru powszechnego nie posiadają
mocy obowiązującej, dopóki, po zatwierdzeniu ich przez Biskupa
Rzymskiego wraz z ojcami soboru, nie zostaną przez niego potwierdzone i na
jego polecenie ogłoszone.
§ 2. Takiego samego potwierdzenia i
ogłoszenia, dla uzyskania mocy obowiązującej, wymagają
dekrety Kolegium Biskupów, gdy podejmuje działalność
ściśle kolegialną, w sposób wskazany albo dobrowolnie
przyjęty przez Biskupa Rzymskiego.
|