|
DKW 12. Święty Sobór powszechny
potwierdza i pochwala dawne przepisy dotyczące sakramentów
św., przyjęte w Kościołach Wschodnich, jak i praktykę
w ich sprawowaniu i udzielaniu, życzy też sobie, aby w razie potrzeby
zostały one wznowione.
DKW 13. Przepisy o szafarzu bierzmowania św.,
będące w mocy od najdawniejszych czasów u chrześcijan
wschodnich, mają być w pełni wznowione. Dlatego prezbiterzy
mogą udzielać tego sakramentu, używając krzyżma
poświęconego przez patriarchę lub biskupa.
DKW 14. Wszyscy prezbiterzy wschodni mogą
ważnie udzielać tego sakramentu czy to razem z chrztem św., czy
też oddzielnie, wszystkim wiernym jakiegokolwiek obrządku, nie
wyłączając łacińskiego, z zachowaniem - gdy chodzi o
dozwoloność - przepisów prawa tak ogólnego, jak
partykularnego. Również prezbiterzy obrządku
łacińskiego mogą na podstawie upoważnienia
przysługującego im w szafowaniu tego sakramentu, udzielać go
także wiernym Kościołów Wschodnich, bez uszczerbku dla
obrządku, z zachowaniem - co do dozwoloności - przepisów prawa
czy to ogólnego, czy partykularnego.
DKW 15. Wierni są zobowiązani w
niedzielę i święta uczestniczyć w boskiej liturgii lub w
odprawieniu liturgicznej chwalby Bożej, zgodnie z przepisami czy zwyczajem
własnego obrządku. Aby tym łatwiej wierni mogli
dopełnić tego obowiązku, postanawia się, że czas
stosowny do wypełnienia owego przykazania upływa od nieszporów
wigilii aż do końca niedzieli lub święta. Usilnie zaleca
się wiernym, aby w tych dniach, owszem częściej, lub nawet
codziennie przystępowali do Komunii świętej.
DKW 16. Ze względu na permanentne przemieszanie
wiernych, różnych partykularnych Kościołów na tym
samym obszarze lub terytorium wschodnim, upoważnienie prezbiterów
jakiegokolwiek obrządku do słuchania spowiedzi udzielone przez ich
właściwych hierarchów w sposób prawowity i bez
ograniczeń, rozciąga się na całe terytorium
udzielającego tego upoważnienia, jak i na miejsca oraz wiernych
jakiegokolwiek obrządku w obrębie tegoż terytorium, chyba
że hierarcha miejscowy odmówił wyraźnie tego zezwolenia
dla miejscowości własnego obrządku.
DKW 17. Aby starodawne rozporządzenia dotyczące
sakramentu kapłaństwa w Kościołach Wschodnich znowu
odzyskały swe znaczenie, gorąco życzy sobie ten święty
Sobór wznowienia instytucji trwałego diakonatu tam, gdzie
wyszła ze zwyczaju. Jeśli zaś chodzi o subdiakonat i
święcenia niższe oraz ich uprawnienia i obowiązki,
mają się o to zatroszczyć władza prawodawcza każdego
Kościoła partykularnego.
DKW 18. Celem zapobieżenia
małżeństwom nieważnym, gdy katolicy wschodni wchodzą w
związek małżeński z niekatolikami wschodnimi ochrzczonymi
oraz dla zapewnienia trwałości i świętości
związku małżeńskiego, jak też i spokoju domowego -
postanawia święty Sobór, że forma kanoniczna zawierania
tych małżeństw obowiązuje tylko pod sankcją
godziwości, do ważności wystarcza obecność
kapłana, z zachowaniem jednak innych przepisów z prawa
obowiązujących.
|