|
II.Biskupi a Stolica Apostolska
DB 8.
a) Biskupom, jako następcom Apostołów, przysługuje
w powierzonych im diecezjach siłą rzeczy całkowita władza
zwyczajna, własna i bezpośrednia, wymagana przez ich pasterskie
zadania, zawsze z zachowaniem we wszystkim władzy, którą na
mocy swego urzędu posiada Biskup Rzymski co do zastrzegania spraw sobie
lub innej władzy.
b) Poszczególni biskupi diecezjalni mają upoważnienia do
dyspensowania w szczegółowym wypadku od ogólnego prawa
kościelnego tych wiernych, nad którymi sprawują
władzę wedle norm prawnych, ilekroć uznają to za przydatne
dla ich duchowego dobra, o ile najwyższa władza kościelna nie
zastrzegła sobie jakiegoś szczególnego wypadku.
DB 9.
W wykonywaniu najwyższej,
pełnej i bezpośredniej władzy nad całym Kościołem
Biskup Rzymski posługuje się dykasteriami Kurii Rzymskiej,
które wobec tego w imieniu i mocą jego autorytetu pełnią
swe obowiązki ku dobru Kościołów i posłudze świętych
pasterzy.
Ojcowie świętego Soboru wyrażają życzenie, by te
dykasterie, które bezsprzecznie świadczyły ogromną pomoc
Biskupowi Rzymskiemu i pasterzom Kościoła, poddano nowej organizacji
z większym przystosowaniem do wymagań czasu, krajów i
obrządków, zwłaszcza gdy chodzi o ich liczbę, nazwę
uprawnienia i własny tryb postępowania oraz wzajemne uzgadnianie
prac. Również życzą sobie, by licząc się z
właściwym biskupom zadaniem pasterskim, dokładniej
określono obowiązki legatów papieskich.
DB 10. Poza tym skoro te dykasterie ustanowiono
dla dobra całego Kościoła, istnieje życzenie, by ich
członkowie, funkcjonariusze i doradcy, a także legaci papiescy byli
więcej, w miarę możności, dobierani z różnych
połaci Kościoła, dla ukazania naprawdę powszechnego
charakteru urzędów Kościoła katolickiego, czyli jego
centralnych organów.
Pożądaną jest również rzeczą, by do grona
członków dykasterii przybierać też niektórych
biskupów, głównie diecezjalnych, którzy by mogli
obszerniej zdawać sprawę papieżowi z nastawienia, pragnień
i potrzeb wszystkich Kościołów.
W końcu Ojcowie soborowi uważają, że będzie to wielce
korzystne, jeśli te dykasterie dadzą więcej posłuchu
ludziom świeckim, odznaczającym się cnotą, wiedzą i
doświadczeniem, tak żeby i oni mieli odpowiedni udział w
sprawach Kościoła.
|