|
DFK 2.
Obowiązek budzenia powołań ciąży na
całej społeczności chrześcijańskiej, która
winna spełniać go przede wszystkim przez życie w pełni
chrześcijańskie. Najwięcej przysługi oddają w tym
rodziny, które jeśli ożywione są duchem wiary,
miłości i pobożności, stają się jakby pierwszym
seminarium, podobnie też parafie, w których bujnym życiu
religijnym uczestniczą młodzieńcy. Nauczyciele i wszyscy ci,
którzy w jakikolwiek sposób zajmują się wychowaniem
dzieci i młodzieży, zwłaszcza stowarzyszenia katolickie, niech
starają się tak urabiać powierzonych sobie
młodzieńców, aby mogli oni uświadomić sobie
powołanie Boże oraz chętnie za nim podążać.
Wszyscy kapłani niech okazują jak największą
gorliwość apostolską w budzeniu powołań, a życiem
swoim pokornym, pracowitym, w radości ducha prowadzonym, jako też wzajemną
miłość kapłańską i współpracą
braterską niech pociągają umysły
młodzieńców do kapłaństwa.
Do biskupów zaś należy pobudzanie swej owczarni do pobierania
sprawy powołań i troska o zespolenie wszystkich sił i
zabiegów w tym kierunku, tych zaś, których uznają za
powołanych do służby Pańskiej, winni po ojcowsku
wspomagać, nie szczędząc żadnych ofiar.
Ten aktywny współudział całego ludu Bożego w
budzeniu powołań odpowiada działaniu Bożej
Opatrzności. Ona to ludziom wybranym przez Boga do uczestniczenia w hierarchicznym
kapłaństwie Chrystusowym udziela odpowiednich przymiotów i
wspomaga ich swą łaską, natomiast prawowitym szafarzom
Kościoła poucza, aby odpowiednich kandydatów, którzy
zdążają w szczerej intencji i całkiem dobrowolnie do tak
wielkiego zadania, po uznaniu ich zdatności, powoływali i
pieczęcią Ducha Świętego konsekrowali do kultu Bożego
i służby Kościoła.
Sobór święty zaleca przede wszystkim tradycyjne środki
działania zespolonego, jak wytrwała modlitwa, pokuta
chrześcijańska, jako też coraz gruntowniejsze pouczanie wiernych
o potrzebie, naturze i wzniosłości powołania
kapłańskiego, podawane im czy to przez kazanie i katechezę, czy
też przez różne inne środki społecznego przekazu.
Ponadto poleca, aby Dzieła Powołań zgodnie z odpowiednimi
dokumentami papieskimi, już powstałe lub mające powstać w
obrębie poszczególnych diecezji, krajów lub narodów
upowszechniły akcję duszpasterską budzenia powołań
metodycznie i systematycznie, nie zaniedbując żadnych odpowiednich
pomocy, dostarczanych z pożytkiem przez dzisiejsze nauki psychologiczne
czy socjologiczne i aby też wspierały ową akcję z
równą przezornością, jak i gorliwością.
Dzieło zaś budzenia powołań winno przekraczać
wspaniałomyślnie granice poszczególnych diecezji,
narodów, rodzin zakonnych oraz obrządków, a
uwzględniając potrzeby Kościoła powszechnego udzielać
pomocy szczególnie tym krajom, których sytuacja natarczywiej
woła o robotników do winnicy Pańskiej.
DFK 3. W Seminariach Niższych,
założonych do pielęgnowania zalążków
powołania, n leży przysposabiać alumnów przez
specjalną formację religijną, zwłaszcza zaś przez
odpowiednie kierownictwo duchowe, do pójścia wielkodusznie i z czystym
sercem za Chrystusem Odkupicielem. Pod ojcowskim kierownictwem
przełożonych, przy odpowiednim współudziale
rodziców, niechaj prowadzą życie odpowiadające wiekowi,
mentalności oraz rozwojowi młodzieńców i dostosowanie w
pełni do zasad zdrowej psychologii, nie powinni też zaniedbywać
zdobywania odpowiedniego doświadczenia w sprawach ludzkich oraz kontaktu z
własną rodziną. Poza tym poniższe postanowienia
odnoszące się do Seminariów Wyższych, o ile
odpowiadają celowi i naturze seminarium Niższego, niech
będą również do niego dostosowane. Studia jakie mają
być udziałem alumnów, należy tak zorganizować, aby
je mogli kontynuować bez przeszkody gdzie indziej, jeśliby obrali
sobie inny stan życia.
Z równą troskliwością należy też
pielęgnować zalążki powołania
młodzieńców i chłopców w specjalnych instytutach,
które w zależności od warunków miejscowych
służą również celowi Seminariów
Niższych, a niemniej i tych, którzy kształcą się w
innych szkołach, albo w inny sposób. Starannie należy też
popierać zakłady i inne instytucje dla tych, którzy w
późniejszym wieku idą za powołaniem Bożym.
|