|
KL 83. Najwyższy Kapłan Nowego i
wiecznego Testamentu, Jezus Chrystus, przyjmując ludzką naturę,
wniósł w to ziemskie wygnanie ów hymn, który w
niebieskich przybytkach rozbrzmiewa po wszystkie wieki. Łączy on z
sobą całą społeczność ludzką, aby
wspólnie śpiewać tę boską pieśń
chwały.
Ten urząd kapłański wykonuje nadal przez swój
Kościół, który nieustannie wielbi Boga i wstawia
się za zbawienie całego świata nie tylko przez odprawianie
Eucharystii, lecz także innymi środkami, zwłaszcza przez
modlitwę brewiarzową.
KL 84. Zgodnie ze starożytną tradycją
chrześcijańską brewiarz jest tak ułożony, aby
wszystkie pory dnia i nocy uświęcić przez uwielbienie Boga. Gdy
kapłani oraz inne do tego przez Kościół wyznaczone osoby,
lub też wierni modlący się wspólnie z kapłanem
według zatwierdzonej formy, wykonują tę przedziwną
pieśń chwały, wówczas jest to prawdziwie głos
Oblubienicy, przemawiającej do Oblubieńca. Co więcej, jest to
modlitwa Chrystusa i Jego Ciała zwrócona do Ojca.
KL 85. Wszyscy poświęcający się
tej modlitwie wypełniają zadanie Kościoła i zarazem
uczestniczą w najwyższym zaszczycie Oblubienicy Chrystusa,
ponieważ oddając Bogu chwałę, stoją przed tronem
Bożym w imieniu Matki Kościoła.
KL 86. Kapłani oddani duszpasterstwu tym
gorliwiej odmawiać będą godziny brewiarzowe, im żywszą
będą mieć świadomość, że powinni
spełniać napomnienie św. Pawła: "Módlcie
się nieustannie" (1 Tes 5,17), albowiem tylko Pan, który
powiedział: "beze mnie nic uczynić nie możecie" (J
15,5), mocen jest zapewnić skuteczność i wzrost dziełu, nad
którym pracują. Dlatego Apostołowie ustanawiając
diakonów oświadczyli: "My natomiast pilnować będziemy
modlitwy i posługi słowa" (Dz 6,4).
KL 87. Aby we współczesnych warunkach
kapłani oraz inni członkowie Kościoła mogli lepiej i
doskonalej odmawiać brewiarz, Sobór święty prowadząc
dalej odnowę szczęśliwie rozpoczętą przez Stolicę
Apostolską, powziął następujące postanowienia co do
brewiarza według obrządku rzymskiego.
KL 88. Ponieważ celem brewiarza jest
uświęcenie dnia, tradycyjny układ godzin należy
odnowić w ten sposób, aby w miarę możności godziny
odpowiadały porom dnia. Należy także wziąć pod
uwagę współczesne warunki życia, w których
znajdują się przede wszystkim osoby oddane pracom apostolskim.
KL 89. Wobec tego przy reformie brewiarza
należy zachować następujące zasady:
a) Zgodnie z czcigodną tradycją
całego Kościoła za główne części
codziennego oficjum należy uważać laudes jako modlitwę
poranną i nieszpory jako modlitwę wieczorną, i tak też je
odprawiać,
b) kompletę należy tak
ułożyć, aby dobrze odpowiadał końcowi dnia,
c) chociaż godzina zwana
jutrznią zachowuje w chórze charakter modlitwy nocnej, należy
ją tak przerobić, aby mogła być odmawiana w każdej
porze dnia, powinna zawierać mniejszą ilość psalmów
i dłuższe czytania,
d) należy znieść
prymę,
e) w chórze zachowuje się
godziny mniejsze: tercję, sekstę i nonę. Poza chórem
można wybrać jedną z nich, bardziej odpowiadającą
danej porze dnia.
KL 90. Ponieważ brewiarz, jako publiczna
modlitwa Kościoła, jest źródłem pobożności
i zasileniem modlitwy osobistej, najusilniej zachęca się w Panu
kapłanów oraz innych uczestniczących w oficjum, aby przy jego
odmawianiu myśli odpowiadały słowom. Dla lepszego
osiągnięcia tego celu niech się starają o głębsze
poznanie liturgii i Pisma świętego, a zwłaszcza psalmów.
Przy dokonywaniu reformy należy ów czcigodny wiekowy skarbiec
brewiarza rzymskiego tak dostosować, aby wszyscy, którym się
go powierza, mogli z niego korzystać obficiej i łatwiej.
KL 91. Aby rzeczywiście można było
zachować układ godzin przedstawiony w art. 89, psalmy należy
rozłożyć nie na jeden tydzień, lecz na dłuższy
okres. Pomyślnie rozpoczęte dzieło krytycznego przeglądu
psałterza należy jak najrychlej doprowadzić do końca,
biorąc pod uwagę łacinę chrześcijańską,
zastosowanie liturgiczne także w śpiewie oraz całą
tradycję Kościoła łacińskiego.
KL 92. Co do czytań należy zachować
następujące wytyczne:
a) Czytanie Pisma świętego
ułożyć w ten sposób, aby skarbiec słowa Bożego
można było poznać łatwo w szerszym zakresie,
b) lepiej dobrać lekcje z
dzieł Ojców, Doktorów i Pisarzy kościelnych,
c) opisy męczeństwa i
żywoty Świętych uzgodnić z prawdą historyczną.
KL 93. Hymnom, o ile to uzna się za
właściwe, należy przywrócić formę
pierwotną, opuszczając lub zmieniając wszystko, co tchnie
mitologią albo nie odpowiada chrześcijańskiej
pobożności. W miarę potrzeby należy przyjąć
także inne hymny, które znajdują się w zbiorach.
KL 94. Dla rzeczywistego uświęcenia dnia i
odmówienia z pożytkiem duchowym godzin brewiarzowych zaleca
się zachowanie czasu najbardziej zbliżonego do pory
właściwej poszczególnym godzinom kanonicznym.
KL 95. Wspólnoty zobowiązane do modlitwy
chórowej oprócz Mszy konwentualnej mają codziennie
odprawiać w chórze brewiarz, mianowicie:
a) Zakony kanoników,
mnichów i mniszek oraz inne zakony ścisłe zobowiązane do
chóru przez prawo lub przez konstytucję: brewiarz w
całości,
b) kapituły katedralne lub
kolegiackie: te części brewiarza, które zostały im
nałożone przez prawo ogólne lub szczegółowe,
c) wszyscy zaś członkowie
wyżej wymienionych wspólnot, którzy przyjęli
święcenia wyższe albo złożyli śluby uroczyste, z
wyjątkiem konwersów, mają obowiązek indywidualnie
odmówić te godziny kanoniczne, których nie odprawili w
chórze.
KL 96. Nie zobowiązani do chóru duchowni
wyższych święceń mają codziennie odmówić
cały brewiarz wspólnie lub indywidualnie, według zasad art.
89.[
KL 97. Możliwość zastąpienia
brewiarza inną czynnością liturgiczną należy
określić w rubrykach.
W poszczególnych wypadkach i ze słusznego powodu ordynariusze
mogą zwalniać swoich podwładnych, całkowicie lub
częściowo, od obowiązku odmawiania brewiarza albo ten
obowiązek zmienić na inny.
KL 98. Członkowie zrzeszeń
dążących do doskonałości, którzy na mocy swoich
konstytucji odmawiają pewne części brewiarza, odprawiają
publiczną modlitwę Kościoła.
Podobnie też odprawiają publiczną modlitwę
Kościoła, jeżeli na mocy swoich konstytucji odmawiają
jakieś małe oficjum, byleby ono było ułożone na
wzór brewiarza i prawnie zatwierdzone.
KL 99. Ponieważ brewiarz jest głosem
Kościoła, czyli całego Mistycznego Ciała, które
publicznie wielbi Boga, zachęca się, aby nie zobowiązani do
chóru duchowni, zwłaszcza prowadzący życie wspólne
lub też przygodnie zgromadzeni kapłani, odmawiali razem przynajmniej
jakąś część brewiarza.
Wszyscy zaś odmawiający brewiarz, czy to w chórze czy
wspólnie, niech jak najdoskonalej wypełniają powierzone sobie
zadanie z wewnętrzną pobożnością i starannym
wykonaniem zewnętrznym.
Oprócz tego zaleca się w miarę możliwości,
śpiewanie brewiarza przy odprawianiu czy to chórowym, czy też
wspólnym.
KL 100. Duszpasterze niech się starają w
niedziele i uroczyste święta odprawiać w kościołach z
udziałem wiernych główne godziny, zwłaszcza nieszpory.
Zaleca się, aby i świeccy odmawiali brewiarz czy to z kapłanami,
czy na swoich zebraniach, czy nawet indywidualnie.
KL 101.
§ 1. Zgodnie z wiekową tradycją
obrządku łacińskiego duchowni mają zachować w oficjum
język łaciński. Tym jednak duchownym, dla których
język łaciński stanowi poważną przeszkodę do
należytego odmawiania brewiarza, ordynariusz może w
poszczególnych wypadkach pozwolić na używanie przekładu
na język ojczysty, sporządzonego według art. 36.
§ 2. Kompetentny przełożony może
pozwolić na używanie języka ojczystego w brewiarzu, nawet
odprawianym w chórze, mniszkom i członkom zrzeszeń
dążących do doskonałości, tak mężczyznom,
którzy nie są duchownymi, jak i kobietom, pod warunkiem, że
przekład jest zatwierdzony.
§ 3. Każdy duchowny zobowiązany do
brewiarza, jeżeli odmawia go w języku ojczystym wiernych albo z tymi,
o których była mowa w § 2, wypełnia swój
obowiązek, byleby tekst przekładu był zatwierdzony.
|