|
KO 14.
Najmiłościwszy Bóg,
zmierzając troskliwie ku zbawieniu całego rodzaju ludzkiego i
przygotowując je, szczególnym postanowieniem wybrał sobie
naród, by mu powierzyć swe obietnice. Zawarłszy przymierze z
Abrahamem (por. Rdz 15,18) i z narodem izraelskim za pośrednictwem
Mojżesza (por. Wj 24,8), tak objawił się słowami i czynami
ludowi nabytemu, jako jedyny, prawdziwy i żywy Bóg, ażeby
Izrael doświadczył, jakie są drogi Boże w stosunku do
ludzi, i aby dzięki przemawianiu Boga przez usta Proroków z biegiem
czasu coraz głębiej i jaśniej je rozumiał i coraz szerzej
wśród narodów budził ich świadomość
(por. Ps 21,28-29,95,1-3, Iz 2,1-4,
Jr 3,17). Plan zbawienia przez autorów świętych
przepowiedziany, opisany i wyjaśniony, zawarty jest jako prawdziwe
słowo Boże w księgach starego Testamentu, dlatego księgi te
przez Boga natchnione zachowują stałą wartość:
"cokolwiek bowiem zostało napisane, dla naszego pouczenia napisane
jest, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism
świętych mieli nadzieję" (Rz 15,4).
KO 15. Ekonomia zbawienia w Starym Testamencie na to
była przede wszystkim nastawiona, by przygotować, proroczo
zapowiedzieć (por. Łk 24,44, J 5,39, 1 P 1,10) i rozmaitymi obrazami
typicznymi oznaczyć (por. 1 Kor 10,11) nadejście Chrystusa
Odkupiciela wszystkich oraz Królestwa mesjańskiego. A księgi
Starego Testamentu, stosownie do położenia rodzaju ludzkiego przed
dokonanym przez Chrystusa zbawieniem, udostępniają wszystkim
znajomość Boga i człowieka oraz sposobów działania
Boga sprawiedliwego i miłosiernego w stosunku do ludzi. Jakkolwiek
księgi te zawierają także sprawy niedoskonałe i
przemijające, pokazują jednak prawdziwą pedagogię
Bożą. Stąd też owe księgi, które przecież
wyrażają żywy zmysł Boży, w których kryją
się wzniosłe o Bogu nauki oraz zbawienna mądrość co do
życia człowieka i przedziwny skarbiec modlitw, w którym
wreszcie utajona jest tajemnica naszego zbawienia - powinny być przez
wiernych chrześcijan ze czcią przyjmowane.
KO 16.
Bóg, sprawca natchnienia i
autor ksiąg obydwu Testamentów, mądrze postanowił, by
Nowy Testament był ukryty w Starym, a Stary w Nowym znalazł
wyjaśnienie. Bo choć Chrystus ustanowił Nowe Przymierze we krwi
swojej (por. Łk 22,20, 1 Kor 11,25), wszakże księgi Starego
Testamentu, przyjęte w całości do nauki ewangelicznej, w Nowym
Testamencie uzyskują i ujawniają swój pełny sens (por. Mt
5,17, Łk 24,27, Rz 16,25-26, 2 Kor 3,14-16) i nawzajem
oświetlają i wyjaśniają Nowy Testament.
|