|
KO 17.
Słowo Boże, które
jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego wierzącego (por.
Rz 1,16), w pismach Nowego Testamentu znamienitym sposobem jest uobecnione i okazuje
swą siłę. Gdy bowiem nadeszła pełność czasu
(por. Gal 4,4), Słowo stało się ciałem i zamieszkało
między nami pełne łaski i prawdy (por. J 1,14). Chrystus
założył Królestwo Boże na ziemi, czynami i
słowami objawił Ojca swego i siebie samego, a przez śmierć,
zmartwychwstanie i chwalebne wniebowstąpienie oraz zesłanie Ducha
Świętego dokończył swego dzieła. Podwyższony nad
ziemię wszystkich do siebie przyciąga (por. J 12,32 gr.), On, który sam jeden ma
słowa żywota wiecznego (por. J 6,68).
Tajemnica ta nie została oznajmiona innym pokoleniom tak, jak teraz
objawiona została przez Ducha Świętego jego świętym
Apostołom i Prorokom (por. Ef 3,4-6 gr.), aby głosili Ewangelię,
wzbudzali wiarę w Jezusa Chrystusa i Pana oraz zgromadzali
Kościół. Pisma Nowego Testamentu są trwałym, boskim
świadectwem tych spraw.
KO 18. Niczyjej nie uchodzi uwagi, że wśród wszystkich pism
Nowego Testamentu, Ewangelie zajmują słusznie miejsce
najwybitniejsze. Są bowiem głównym świadectwem życia
i nauki Słowa Wcielonego, naszego Zbawiciela. Kościół
zawsze i wszędzie utrzymywał i utrzymuje, że cztery Ewangelie
są pochodzenia apostolskiego. Co bowiem Apostołowie na polecenie
Chrystusa głosili, to później oni sami oraz mężowie
apostolscy pod natchnieniem Ducha Świętego na piśmie nam
przekazali, jako fundament wiary, mianowicie czteropostaciową
Ewangelię według Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
KO 19. Święta Matka-Kościół silnie i bardzo
stanowczo utrzymywał i utrzymuje, że cztery wspomniane Ewangelie,
których historyczność bez wahania stwierdza, podają
wiernie to, co Jezus, Syn Boży, żyjąc wśród ludzi,
dla wiecznego ich zbawienia rzeczywiście uczynił i tego uczył
aż do dnia, w którym został wzięty do nieba (por. Dz
1,1-2). Apostołowie po wniebowstąpieniu Pana to, co On
powiedział i czynił, przekazali słuchaczom w pełniejszym
zrozumieniu, którym cieszyli się pouczeni chwalebnymi wydarzeniami
życia Jezusa oraz światłem Ducha prawdy oświeceni.
Święci zaś autorowie napisali cztery Ewangelie, wybierając
niektóre z wielu wiadomości przekazanych ustnie lub pisemnie,
ujmując pewne rzeczy syntetycznie lub objaśniając, przy
uwzględnieniu sytuacji Kościołów, zachowując
wreszcie formę przepowiadania, ale zawsze tak, aby nam przekazać
szczerą prawdę o Jezusie. W tej przecież intencji pisali
czerpiąc z własnej pamięci i własnych wspomnień, czy
też korzystając ze świadectwa tych, którzy "od
początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa",
byśmy poznali "prawdę" tych nauk, które
otrzymaliśmy (por. Łk 1,2-4).
KO
20. Kanon Nowego Testamentu
oprócz czterech Ewangelii zawiera także listy św. Pawła
i inne pisma apostolskie, spisane pod natchnieniem Ducha Świętego. W
nich za mądrym zrządzeniem Bożym znajdujemy potwierdzenie
wiadomości o Chrystusie Panu, coraz dokładniejsze objaśnienie
prawdziwej Jego nauki, ogłoszenie zbawczej potęgi boskiego
dzieła Chrystusa, opis początków Kościoła i jego
przedziwnego rozszerzania się oraz zapowiedź jego chwalebnego
dopełnienia.
Pan Jezus bowiem pomagał swym Apostołom, jak przyrzekł (por. Mt
28,20), i zesłał im Ducha Pocieszyciela, by ich prowadził ku
pełni prawdy (por. J 16,13).
|