Przemòwienie

 1 08-04-1998|          wpatrzony w samego siebie czuje się odarty z wszelkiej nadziei
 2 06-05-1998|    pogodzić dziewictwo, do którego czuje się powołana, z rolą matki.
 3 12-08-1998|           wszystkim. Z tego powodu czuje się ona naprawdę ściśle
 4 12-08-1998|          sercach i poprzez dzieje. Czuje też, że jest posłany, by
 5 23-09-1998|        zrozumieć, dlaczego Kościół czuje się dziś szczególnie wezwany
 6 23-09-1998|              na wzór swego Pana - «czuje się on naprawdę ściśle złączony» (
 7 07-10-1998|    przeżywa godzinę męki i krzyża, czuje się szczególnie mocno związany
 8 07-07-1999|         który postąpił słusznie, a czuje się zagrożony niesprawiedliwą
 9 25-08-1999|         absolutnej wolności, która czuje się zagrożona i ograniczona
10 25-08-1999|  przezwyciężenia. Jakże wiele osób czuje bezsilność i bezradność
11 08-09-1999| akademickie miasta, z którym nadal czuję się bardzo związany. Chętnie
12 29-09-1999|          mierze, w jakiej człowiek czuje się wezwany do głębokiego
13 01-03-2000|           wierzy. Uczeń Jezusa nie czuje się zatem skrępowany licznymi
14 08-03-2000|             niech wejdzie ten, kto czuje się jak proch niesiony wiatrem;
15 08-03-2000|             niech wejdzie ten, kto czuje się jak proch niesiony wiatrem;
16 17-05-2000|         zwłaszcza ludzi, z którymi czuję się ciągle związany, pomimo
17 20-09-2000|          na ustach wiernego, który czuje się synem, jak przypomina
18 24-01-2001|     sprawia, że człowiek nigdy nie czuje się zgubiony, a nadzieja
19 07-02-2001|           ludzkości — która często czuje się samotna i opuszczona
20 30-05-2001|           18). Tak więc wierny nie czuje się samotny i zdany na samego