WIELKI JUBILEUSZ WEZWANIEM DLA RODZIN

Katecheza środowa. 29 XII 1999

W katechezie wygłoszonej podczas audiencji generalnej 29 grudnia 1999 r. Ojciec Święty mówił o rodzinie, która jest jednym z najcenniejszych dóbr ludzkości. Troska o «wspólnotę życia i miłości» należy do najważniejszych zadań Kościoła i społeczeństwa.

1. W ubiegłą niedzielę liturgia postawiła nam przed oczyma Świętą Rodzinę z Nazaretu, wzór dla każdej rodziny, która pozwala się prowadzić nieprzewidywalnemu działaniu Bożemu.

W świecie zachodnim Boże Narodzenie jest obchodzone jako święto rodzinne. Spotkanie we wspólnym gronie i wymiana darów podkreślają silne pragnienie wzajemnej bliskości i uwypuklają najwyższe wartości rodziny. Odkrywa ona na nowo, że jest wspólnotą miłości między osobami, opartą na prawdzie, miłosierdziu, nierozerwalnej wierności małżonków i jest otwarta na życie. W świetle Bożego Narodzenia rodzina doświadcza, że jest powołana, aby być wspólnotą zamierzeń, solidarności, przebaczenia i wiary, w której każdy członek nie traci tożsamości, ale wnosząc własne, szczególne dary, przyczynia się do wzrostu wszystkich. Tak działo się w Świętej Rodzinie, którą wiara ukazuje nam jako pierwowzór wszystkich rodzin oświeconych przez Chrystusa.

2. Módlmy się, aby rozpoczęty kilka dni temu Wielki Jubileusz stał się naprawdę czasem łaski i odkupienia dla wszystkich rodzin świata. Niech światło płynące z wcielenia Słowa pomoże im lepiej zrozumieć i urzeczywistniać ich pierwotne powołanie — zamysł, jaki powziął wobec rodzin Bóg życia, aby stawały się żywym obrazem Jego miłości.

Dzięki temu Jubileusz stanie się czasem sprzyjającym nawróceniu i wzajemnemu przebaczeniu w łonie każdej rodziny. Będzie sposobnością do umocnienia więzi miłości w każdej rodzinie i ponownego scalenia rodzin rozbitych. Niech każda chrześcijańska rodzina coraz lepiej uświadamia sobie swoją wzniosłą misję w Kościele i w świecie! Trzeba dziś otoczyć szczególną troską każdą rodzinę, a zwłaszcza rodziny najuboższe i najmniej zgodne; trzeba je zachęcać do przyjęcia rodzącego się życia, ponieważ każde dziecko przychodzące na świat jest darem i nadzieją dla wszystkich.

3. W naszej epoce, w której rodzina, podobnie jak inne instytucje, a może nawet w większym stopniu «znajduje się pod wpływem rozległych, głębokich i szybkich przemian społecznych i kulturowych», istnieje pilna potrzeba, aby wierzący zdecydowanie potwierdzali, że «małżeństwo i rodzina stanowią jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości». Dlatego Kościół niestrudzenie stara się «służyć każdemu człowiekowi, zatroskanemu o losy małżeństwa i rodziny» (Familiaris consortio, 1).

Wielki Jubileusz Roku 2000 niech stanie się dla wszystkich rodzin okazją do odważnego otwarcia serc Chrystusowi, jedynemu Zbawicielowi człowieka. To Chrystus bowiem jest nowością, która przekracza wszelkie oczekiwania człowieka, najwyższym kryterium osądu rzeczywistości doczesnej i wszelkich zamierzeń, które mają sprawić, że życie człowieka będzie się stawać coraz bardziej ludzkie (por. Incarnationis mysterium, 1).

Z taką świadomością wejdźmy w duchu do nazaretańskiego Domu i prośmy Świętą Rodzinę o opiekę i błogosławieństwo dla rodzin całego świata, aby były «szkołą bogatszego człowieczeństwa» (Gaudium et spes, 52).

Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:

Na progu Wielkiego Jubileuszu wszystkim życzę błogosławieństwa Bożego i łaski Nowego Roku, ażeby Wielki Jubileusz stał się dla wszystkich źródłem odnowy wewnętrznej i społecznej. Szczęść Boże! Pochwalony Jezus Chrystus!