Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Ioannes Paulus PP. II
Katecheza Papieza Jana Pawla II

IntraText CT - Text

  • EUCHARYSTIA JAKO «SACRIFICIUM LAUDIS»
Previous - Next

Click here to hide the links to concordance

EUCHARYSTIA JAKO «SACRIFICIUM LAUDIS»

Katecheza podczas audiencji generalnej 11 października 2000

 

1. «Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego wszelka cześć i chwała przez wszystkie wieki wieków». Ta proklamacja chwały trynitarnej kończy modlitwę Kanonu każdej liturgii eucharystycznej. Eucharystia jest bowiem doskonałą «ofiarą czci», najwyższą formą uwielbienia wznoszącego się z ziemi do nieba; uczestnicząc w tym «źródle i zarazem szczycie całego życia chrześcijańskiego, (synowie Boży) składają Bogu boską Żertwę ofiarną, a wraz z Nią samych siebie» (por. Lumen gentium, 11). W Nowym Testamencie List do Hebrajczyków poucza nas, że liturgia chrześcijańska ofiarowana jest przez «arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa», który złożył jedyną ofiarę raz na zawsze, «ofiarując samego siebie» (Hbr 7, 26-27). «Przez niego więcczytamy w Liścieskładajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie» (Hbr 13, 15). Pragniemy dziś omówić pokrótce temat ofiary i temat czci: dwa tematy związane z Eucharystiąsacrificium laudis.

2. W Eucharystii przede wszystkim uobecnia się ofiara Chrystusa. Jezus jest rzeczywiście obecny pod postaciami chleba i wina, jak sam nas o tym zapewnia: «to jest Ciało moje. (...) to jest moja Krew» (Mt 26, 26-28). Jednakże Chrystus obecny w Eucharystii jest już Chrystusem uwielbionym, który ofiarował samego siebie na krzyżu w Wielki Piątek. To właśnie podkreślają słowa wypowiedziane przez Niego nad kielichem z winem: «to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana» (Mt 26, 28; por. Mk 14, 24; Łk 22, 20). Rozważając te słowa na tle ich kontekstu biblijnego, możemy dostrzec dwie znamienne aluzje. Pierwszą z nich stanowią słowa «Krew wylana», które zgodnie z językiem biblijnym (por. Rdz 9, 6) synonimem gwałtownej śmierci. Druga to uściślenie «za wielu», odnoszące się do tych, za których została przelana Krew. Wzmianka ta zwraca naszą uwagę na tekst o zasadniczym znaczeniu dla chrześcijańskiego odczytania Pisma Świętegona czwartą pieśń Izajasza: Sługa Pański, «siebie na śmierć ofiarując», «poniósł grzechy wielu» (Iz 53, 12; por. Hbr 9, 28; 1 P 2, 24).

3. Ten sam wymiar ofiarniczy i odkupieńczy Eucharystii wyrażają słowa Jezusa wypowiedziane nad chlebem podczas Ostatniej Wieczerzy, jak przekazuje tradycja zapisana przez św. Łukasza i św. Pawła: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane» (Łk 22, 19; por. 1 Kor 11, 24). Również w tym przypadku mamy nawiązanie do ofiarniczego daru Sługi Pańskiego, zgodnie ze wspomnianym już fragmentem z Izajasza (53, 12): «Siebie na śmierć ofiarował (...). On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami». «Eucharystia jest nade wszystko świętą ofiarą: ofiarą Odkupienia i tym samym ofiarą Nowego Przymierza, jak wierzymy i jak wyraźnie wyznają Kościoły Wschodnie: Ofiara dzisiejszatwierdzi od wieków Kościół grecki (podczas Synodu Konstantynopolitańskiego przeciw Soterykowi 1156-1157) — jest samą ofiarą, którą kiedyś złożyło Jednorodzone Słowo Wcielone, i przez Nie jest składana (tak dziś jak i kiedyś) będąc samą i jedyną ofiarą» (List apostolski Dominicae Coenae, 9: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 3/1980, s. 11).

4. Eucharystia jako ofiara Nowego Przymierza stanowi rozwinięcie i dopełnienie Przymierza zawartego na Synaju, kiedy Mojżesz połową krwi ofiary całopalnej skropił ołtarz, symbol Boga, a drugą połową zgromadzenie synów Izraela (por. Wj 24, 5-8). Ta «krew przymierza» łączyła głęboko Boga i człowieka więzią solidarności. Dzięki Eucharystii osiągamy pełną wewnętrzną więź, spotkanie Boga z człowiekiem osiąga swój szczyt. Wypełnia się wówczas «nowe przymierze» zapowiedziane przez Jeremiasza (por. 31, 31-34): przymierze w duchu i sercu, które wysławia List do Hebrajczyków, biorąc właśnie za punkt wyjścia wyrocznię proroka i wiążąc go z jedyną i ostateczną ofiarą Chrystusa (por. Hbr 10, 14-17),

5. Możemy teraz wyjaśnić następną prawdę: Eucharystia jest ofiarą uwielbienia. Nastawiona zasadniczo na pełną komunię między Bogiem i człowiekiem, «eucharystyczna ofiara jest źródłem i szczytem całego kultu Kościoła i całego życia chrześcijańskiego. W tej ofierze dziękczynienia, przebłagania, prośby i uwielbienia wierni uczestniczą pełniej, kiedy nie tylko ofiarują Ojcu całym sercem, w jedności z kapłanem, świętą ofiarę, a w niej samych siebie, lecz otrzymują również samą ofiarę w sakramencie» (Święta Kongregacja Rytów, Eucharisticum Mysterium, 3 e).

Jak mówi samo greckie słowo, Eucharystia jest «dziękczynieniem»; Syn Boży łączy się w niej z odkupioną ludzkością w hymnie wdzięczności i chwały. Przypomnijmy, że hebrajskie słowo todah, tłumaczone jako «cześć», oznacza również «dziękczynienie». Ofiara czci była ofiarą dziękczynienia (por. Ps 50 [49]

, 14. 23). Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus, ustanawiając Eucharystię, oddał chwałę Ojcu (por. Mt 26, 26-27 i teksty paralelne); stąd bierze się nazwa tego sakramentu.

6. «W Ofierze eucharystycznej całe stworzenie umiłowane przez Boga zostaje przedstawione Ojcu przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa» (KKK, 1359). Jednocząc się z ofiarą Chrystusa, w Eucharystii Kościół wyraża cześć całego stworzenia. W odpowiedzi na to każdy wierny powinien ofiarować swe życie, swoje «ciało» — jak mówi św. Pawełna «ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną» (Rz 12, 1), w pełnej komunii z Chrystusem. W ten sposób jedno wspólne życie jednoczy Boga z człowiekiem, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego dla wszystkich Chrystusa z uczniem powołanym, by oddać się Mu całkowicie.

głęboką komunię miłości opiewa francuski poeta Paul Claudel, który wkłada w usta Chrystusa następujące słowa: «Przyjdź do Mnie tam, gdzie Ja jestem, w tobie samym, / a dam ci klucze życia. / Tam, gdzie Ja jestem, tam od wieków / tkwi sekret twych początków... / (...) Gdzież twe ręce, jeżeli nie moimi? / Gdzież twe stopy, jeśli nie zostały przybite do tego samego krzyża? / Umarłem i zmartwychwstałem raz na zawsze! Jesteśmy bardzo blisko siebie / (...). Jak odłączyć cię ode mnie, / byś nie rozdarł mi serca?» (La Messe la-bas).

Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:

Wszystkim życzę, ażeby ta pielgrzymka przyniosła jak najobfitsze owoce Wielkiego Jubileuszu Bożego Odkupienia. Szczęść Boże wszystkim pielgrzymom i pozdrowienia dla wszystkich rodaków w kraju i na świecie. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!




Previous - Next

Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License