|
W sobotę 18 listopada 2000 r. w
Auli Pawła VI Jan Paweł II przyjął w południe na
audiencji ok. 2 tys. pielgrzymów polskich, przybyłych na obchody
Jubileuszu Wojska i Policji. Byli wśród nich m.in. biskup polowy
Wojska Polskiego Sławoj Leszek Głódź, bp Marian Duś,
bp Miron z Kościoła prawosławnego, bp Borski z
Kościoła ewangelicko-augsburskiego, księża kapelani,
dowódcy wszystkich rodzajów sił zbrojnych, komendanci
główni policji i straży granicznej, trzy orkiestry,
Chór Reprezentacyjny Wojska Polskiego. W imieniu uczestników audiencji
powitał Ojca Świętego bp Sławoj Leszek
Głódź, a minister obrony narodowej Bronisław Komorowski
wręczył Papieżowi w darze buławę hetmańską.
W przemówieniu Jan Paweł II mówił o znaczeniu
pielgrzymowania do Rzymu w Roku Jubileuszowym.
1. Serdecznie pozdrawiam obecnych na
tym spotkaniu w Watykanie uczestników jubileuszowej pielgrzymki wojska i
policji. Bardzo się cieszę z waszej obecności. Witam ks. biskupa
polowego Sławoja Leszka Głodzia, bpa Mariana Dusia, bpa Mirona z
Kościoła prawosławnego, bpa Borskiego z Kościoła
ewangelicko-augsburskiego, księży kapelanów wojska i policji.
Pozdrawiam Pana Ministra Obrony
Narodowej, Szefa Sztabu Generalnego i Dowódców rodzajów
sił zbrojnych: wojsk lądowych, marynarki wojennej, wojsk lotniczych i
obrony powietrznej. Witam Komendanta Głównego Policji, Komendanta
Straży Granicznej, Jednostek Nadwiślańskich i Szefa Biura
Ochrony Rządu. Witam wszystkich panów generałów,
oficerów, chorążych, podoficerów, żołnierzy,
funkcjonariuszy policji i pracowników cywilnych wojska.
Dziękuję orkiestrom i chórom, które piękną
muzyką i śpiewem uświetniły to spotkanie. Bardzo mnie to
wszystko wzrusza i pomaga powrócić do przeszłości,
wzbudzając wiele wspomnień.
2. «Jezus Chrystus wczoraj i
dziś, ten sam także na wieki» (Hbr 13, 8). W tym świętym
czasie Wielkiego Jubileuszu nasze myśli i pragnienia zwracają
się ku Chrystusowi, Odkupicielowi człowieka. To «On, Syn Boży —
jak mówi Sobór Watykański II — przez Wcielenie swoje
zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem. Ludzkimi
rękoma pracował, ludzkim myślał umysłem, ludzką
działał wolą, ludzkim sercem kochał, urodzony z Maryi
Dziewicy, stał się prawdziwie jednym z nas, we wszystkim do nas
podobny oprócz grzechu» — Gaudium et spes (n. 22).
Przybyliście do Rzymu jako
pielgrzymi, aby umocnić w sobie wiarę w Chrystusa i odnowić
się wewnętrznie. Pielgrzymka w znaczeniu chrześcijańskim
jest symbolem wędrówki człowieka wierzącego śladami
Chrystusa. Ileż tych śladów znajduje się w Rzymie,
ileż znaków Bożej obecności, jak wiele
świątyń, sanktuariów i miejsc świętych. Jednym
z takich znaków są Drzwi Święte. One symbolizują
Chrystusa. Jezus powiedział o sobie: «Ja jestem bramą» (J 10, 7).
Oznacza to, że jedna jest tylko brama, przez którą się
wchodzi na spotkanie z Bogiem, że jedna jest tylko droga, która
prowadzi do zbawienia.
3. Jakże wymownie brzmi w tym
kontekście temat Jubileuszu Wojska i Policji: «Z Chrystusem w obronie
sprawiedliwości i pokoju». Niech te słowa towarzyszą waszej
pielgrzymce i waszej modlitwie w tych dniach pobytu w Rzymie, a także waszej
służbie w Ojczyźnie i poza jej granicami. Świat potrzebuje
także dzisiaj, u końca drugiego tysiąclecia,
sprawiedliwości i pokoju. Trzeba, ażeby tym słowom nadać
konkretną treść, a czasem może i przywrócić
właściwe znaczenie. Pragnę tu wspomnieć również
polskich żołnierzy pełniących swą misję w
Bośni, Kosowie, Libanie i na Wzgórzach Golan.
Wiem, że podjęliście
wysiłek duchowej odnowy i przygotowania do obchodów Wielkiego
Jubileuszu poprzez trwające cztery lata Misje Święte we
wszystkich garnizonach. Towarzyszyła tym misjom peregrynacja Obrazu Matki
Bożej — Opiekunki i Hetmanki żołnierza polskiego.
Przyjmowaliście Jej Wizerunek w koszarach, w Akademiach, Wyższych
Szkołach Wojskowych, w szpitalach i na poligonach. Jej zawierzyliście
waszą służbę, by mocni wiarą wejść w trzecie
tysiąclecie.
Moi drodzy, poranek
zmartwychwstania, którego doświadczyłem na poligonie pod
Koszalinem dziewięć lat temu podczas odwiedzin Polski, niech dalej
trwa! Nieście z radością
orędzie pokoju i miłości do ludzi i narodów. Wiem, że
czynicie to ochotnym sercem, czego bardzo wymownym dowodem jest dar od Caritas
Ordynariatu Polowego. Jest
nim ambulans sanitarny dla szpitala w Kosowie. Ofiarowaliście go jako dar
ołtarza z okazji Wielkiego Jubileuszu. Dziękuję serdecznie za
ten piękny dar żołnierskich serc.
4. Niech w waszym pielgrzymowaniu
towarzyszy wam przykład odważnego żołnierza, człowieka
sprawiedliwego i pobożnego — setnika imieniem Korneliusz. To on po
spotkaniu z Piotrem przyjął chrzest, a z nim jego żołnierze
i cały dom (por. Dz 10, 1-48). Życzę wam, abyście po tej
pielgrzymce wrócili do waszych miejsc służby i do waszych
rodzin umocnieni duchowo, gotowi do dawania świadectwa Ewangelii i
Krzyżowi. Gotowi trwać wiernie przy Chrystusie, broniąc
«sprawiedliwości i pokoju». Za waszym pośrednictwem pozdrawiam
całe Wojsko Polskie i Policję i z serca wszystkim
błogosławię. Bóg zapłać! Niech was
błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch
Święty. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
|