|
1. «Kluczu Dawida, który
otwierasz bramy wiecznego królestwa, przyjdź i wyprowadź z
więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach».
W dzisiejszej liturgii modlimy
się słowami tej inwokacji patrząc na Tego, który rodzi
się, by odkupić ludzkość. Boże Narodzenie jest
już bardzo blisko i coraz usilniejsze staje się błaganie
wyczekującego ludu: «Przyjdź, Panie Jezu», przyjdź, by
wyzwolić «jeńca siedzącego w ciemnościach»!
Przygotowujemy się do
obchodów wydarzenia stanowiącego kluczowy moment dziejów
zbawienia: narodzenia Syna Bożego, który przyszedł i
zamieszkał pośród nas, by przez swoją śmierć na
krzyżu odkupić świat. W tajemnicy Bożego Narodzenia zawarta
już jest tajemnica paschalna. Pośród nocy betlejemskiej
zarysowuje się już Wigilia Paschalna. Światło
jaśniejące w grocie przywołuje na pamięć blask
zmartwychwstałego Chrystusa, zwyciężającego mroki grobu.
W tym roku przeżywamy
szczególne Boże Narodzenie — rocznicę narodzenia Chrystusa dwa
tysiące lat temu. Są to ważne «urodziny», które
uczciliśmy Rokiem Jubileuszowym, rozważając nadzwyczajne wydarzenie
Słowa odwiecznego, które stało się człowiekiem dla
naszego zbawienia. Przygotowujemy się, by z odnowioną wiarą
ponownie przeżyć bliskie już bożonarodzeniowe
Święta i przyjąć w pełni ich duchowe przesłanie.
2. Boże Narodzenie w
sposób naturalny kieruje nasze myśli ku Betlejem: «A ty, Betlejem
Efrata — mówi prorok Micheasz — najmniejsze jesteś
wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który
będzie władał w Izraelu» (5, 1). Do tych słów
nawiązują słowa ewangelisty Mateusza. Mędrcom,
którzy pragną się dowiedzieć od Heroda: «Gdzie jest nowo
narodzony Król żydowski?», arcykapłani i uczeni ludu
mówią to, co o Betlejem napisał starożytny prorok: «z
ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego,
Izraela» (Mt 2, 6).
Kościół Wschodni
tak modli się podczas oficjum órthros w
uroczystość Bożego Narodzenia: «Betlejem, przygotuj się;
śpiewaj, miasto Syjonu; ciesz się, pustynio, która
sprowadziłaś radość: gwiazda przesuwa się, by
wskazać na Chrystusa, który ma się narodzić w Betlejem;
grota przyjmuje Tego, którego nic nie może objąć, i
przygotowany jest żłób, by przyjąć życie
wieczne» (stichirá idiómela, Anthologion).
3. W tych dniach Betlejem jest
miejscem, do którego kierują się spojrzenia wszystkich
wierzących. Obraz szopki, rozpowszechniony dzięki tradycji ludowej na
całej ziemi, sprzyja głębokiej refleksji nad orędziem
rozchodzącym się z Betlejem i docierającym do całej
ludzkości. W nędznej grocie kontemplujemy Boga, który z
miłości staje się dziecięciem. Przyjmującemu Go
człowiekowi daje radość, a narodom pojednanie i pokój.
Obchodzony przez nas Wielki Jubileusz zachęca nas, byśmy otwarli
serca Temu, który otwiera nam «bramy Królestwa niebieskiego». Aby
przygotować się na Jego przyjęcie, trzeba przede wszystkim przyjąć
postawę głębokiej i ufnej modlitwy. Przygotowanie Mu miejsca w
naszym sercu wymaga poważnego trudu, jakim jest nawrócenie się
do Jego miłości.
To On wyzwala nas z mroków
zła i wzywa nas, byśmy wnieśli konkretny wkład w
urzeczywistnienie jego zamysłu zbawienia. Prorok Izajasz opisuje to
sugestywnymi obrazami: «Wtedy pustynia stanie się sadem / a sad za las
uważany będzie. / Na pustyni osiądzie prawo, /a
sprawiedliwość zamieszka w sadzie. / Dziełem
sprawiedliwości będzie pokój, / a owocem prawa — wieczyste
bezpieczeństwo» (Iz 32, 15-17).
Oto dar, o który powinniśmy
prosić z modlitewną ufnością, oto plan, który
powinniśmy realizować z wytrwałą gorliwością! Jak
podkreśliłem w orędziu do wierzących i ludzi dobrej woli na
najbliższy Światowy Dzień Pokoju, «na drodze prowadzącej do
głębszego porozumienia między narodami pozostaje jeszcze wiele
wyzwań, którym świat musi stawić czoło» (n. 18), i
właśnie dlatego przypomniałem, że «wszyscy powinni
uświadomić sobie, że mają moralny obowiązek podjąć
niezwłocznie konkretne decyzje, które służyć
będą sprawie pokoju i porozumienia między ludźmi»
(tamże).
Oby Boże Narodzenie
ożywiło ponownie w każdym z nas pragnienie, byśmy stali
się aktywnymi i odważnymi budowniczymi cywilizacji miłości.
Tylko dzięki wspólnemu wysiłkowi proroctwo Micheasza oraz
orędzie rozbrzmiewające w noc betlejemską przyniesie owoce, my
zaś będziemy mogli przeżyć w całej pełni
chrześcijańskie święta Bożego Narodzenia.
|