Rozdzial

 1 1  |     czasu swego <...> Ale biada mnie nędznej! Czemum się urodziła,
 2 1  |      nade mną zmiłować, ucieszy mnie, nędzną a barzo smętną żonę,
 3 1  |        smętną żonę, nie oddalaj mnie tako wielebnego daru przyrodzonego,
 4 35 |       nosił do Zacharyjasza ode mnie? Czemu sie dziwujesz? Wszakoś
 5 42 |       Takoż płakał rzekąc: "Ach mnie nędznemu! Ktorem obliczem
 6 109|      szkoły, boć nie trzeba ode mnie wyknąć, bo widzę, iżeś czarnoksiężnik
 7 144|      ich złe". <Maryja>: "Bieda mnie, synku moj, coś to rzekł,
 8 144|     cociem rzekł, boć sie ma we mnie wszytko popełnić, wszytko
 9 144|         a na tom posłan, iże we mnie pismo ma <sie> popełnić,
10 144| człowieczy oddzieliwszy sie ode mnie i podał sie ku prawu pana
11 144|        Tegodla dyjabeł ni ma we mnie nijednej mocy, wszakoż będzie
12 144|      Maryja: "Zaprawdę, a biada mnie, synku moj namilejszy, jakoś
13 144|    ciebie będzie weselić miasto mnie". Maryja: "A ku [m]mnie
14 144|         mnie". Maryja: "A ku [m]mnie wrociszli się <kiedy>, sy<
15 145|       zeż<g>li, aby zazdrościwy mnie nijeden w tym nie uwłoczył
16 149|    krzczon być, a ty idziesz ku mnie?" Odpowiedziaw miły Jesus
17 149|    krzczon być, a ty idziesz ku mnie?" Cze mu rzekł święty Jan,
18 150|       syn namilejszy, w nim sie mnie dobrze ulubiło, czusz w
19 172|       cie proszę, aby raczył ku mnie przyć a proszę cie, aby
20 173|      mię nie widział. Bo jest o mnie tako pisano, iże <wiele>
21 173|    nigdy nie widzieli, a ci ode mnie odstępują, ktorzy mie swoima
22 174|         już wielikim cudem <na> mnie ukazano, bo przez lekarstwa
23 298|    przed tem ludem, ktory około mnie stoi, aby wierzyli, iżeś
24 298|     stoi, aby wierzyli, iżeś ty mnie posłał". A gdyż to zmowił
25 325|        Żydowie, odejmują ji ode mnie. Pamiętasz, iżeś mi rzekł
26 325|      wisieć na krzyżu, kamo sie mnie będzie dzieci, stradnej
27 326|      orędować, coś słyszała ode mnie". ~ ~
28 329|       długo prosić. Dawnoć to o mnie przepowiedano a ninie mi
29 330|         stu]żową; u czyń to dla mnie, swoje matki, synku moj
30 333|  cztyrzysta i dwa członki, a we mnie jest ich takież, tegodla,
31 334|   żałości pełna. Obiecałeś przy mnie być, a dziś mię chcesz samę
32 334|     rozkruszy sie moje serce we mnie". ~ ~
33 335|         matkę swoję. A jakoż ty mnie ćcisz, miłe dzicię, kiedy
34 395|         nad wami. Bo kakokolwie mnie widzicie w prawem człowieczeństwie,
35 395|          wszakoż by nie było we mnie prawe skryte bostwo, nie
36 399|        podobne tobie, oddal ode mnie ten kielich, czusz tę mękę,
37 399|   jestli podobno, stań sie, aby mnie nie umarwszy, śmierć umarła,
38 399|     stać, oddal ten kielich ode mnie, a wszakoż stań sie wola
39 415|      znamię miru, tracisz mir a mnie śmierć oprawiasz. Złe czynisz
40 535|    wiążąc, stałam a me ciało na mnie wszystko było zeschło. A
41 547|     poczęła mowić rzekęcy: "Ach mnie nędznej! Biada mnie nieszczęsnej!
42 547|         Ach mnie nędznej! Biada mnie nieszczęsnej! Kto mię zbawił
43 549|         dobrowolności a bać sie mnie i prosić, abych cię puścił".
44 549|    miałby mocy nijednej przeciw mnie, być nie była dana od wyszszej
45 549|      wszytka moc. Tegodla ktory mnie tobie podał, więtszy śmiertny