Rozdzial

 1 7  |        Twe święte oblicze i dałeś je mu duch żywiący <...> Chwalę
 2 7  |           dziecięciu Maryja, jako je anjoł Gabryjeł nauczył. ~
 3 8  |         niżli inego dnia, powieda<ję> narodzenie dziewice Maryje <...>.
 4 9  |      baranka <rocznego> na to, by je poświęcili Bogu wszechmogącemu <...>
 5 12 |         tę kapłani wydali a posag je dali <z> kościelnego skarbu.
 6 15 |     kwiata ba<r>wa słączona. Lice je świciło i było rumione jako
 7 35 |        moja swolona dziwka, nim k je żywotu świętemu zstąpię,
 8 37 |         pozdrowił ją i powiedział je wesele zbawienia wszego
 9 40 |           i jako anjoł zwiastował je a też iże Elżbieta, je ciotka,
10 40 | zwiastował je a też iże Elżbieta, je ciotka, w starych lecich
11 48 |           porodziła, a podniowszy je i ni miała jego wecz objąć,
12 48 |          wecz objąć, ale wziąwszy je <w> swoj płaszczyk i przytuliła
13 48 |          rąbek z głowy i obwinęła je i położyła w jaśli. Jozef
14 66 |    modlili swemu Panu idącemu imo je. ~ ~
15 67 | slutowawszy sie nad nimi przyjęli je w gospodę swoję i miał o
16 67 |           piciu i w jedzeniu jest je wielmi ućcił a ich teże
17 67 |         dziecięciu a Maryja zmyła je, matka jego. Tako przygodziło
18 104|         swoje wiadra i naczyrpały je wody, i wrociły sie do domu
19 107|         swojemu dwie drzewie, aby je uciosał rowno podług miary,
20 107|      przerąbi ono drzewo i ukroci je, przeto bojęcy sie swego
21 107|          to Jesus i rzecze: "A my je dłuższe uczyniemy a przyciągnąwszy
22 107|         być <dłuższe>, jedno jako je urąbi, aby je nawięcej ciągnął".
23 107|          jedno jako je urąbi, aby je nawięcej ciągnął". Ale wżdy
24 107|           iże były dłuższe, takoż je przyprawią podług prawej
25 121|   długości mało wstoczone. Rzadko je kiedy je czosał, a nigdy
26 121|        wstoczone. Rzadko je kiedy je czosał, a nigdy nie strzyżone,
27 132|    częstokroć podnosił, oglądając je, iże był z niego przyszedł.
28 144|           rzeczy, a miły Jesus na je wszytko pytanie barzo mądrze
29 144|       mądrze odpowiedając wszytko je wzjawił. I poczęła jego
30 144|        moje zwoleniki nauczając a je też weseląc". Maryja: "Ktorzy
31 144|        Ktorzy to są zwolenicy, co je chcesz na uczać, kiedy na
32 173|        uzdrowił jako on sam. Tedy je mu natychmiast list pisał,
33 174|           rozmaite skarby i kazał je dać Tadeuszowi. Tadeusz
34 290|       mowi". A to mowili <rodzina je go>, iże sie Żydow bali;
35 290|         wyrzucon. Tegodla rodzina je go rzekła: "Mać lata, pytajcie
36 298|        Marty a do Maryjej ciesząc je z tego smętku, ktory miały
37 327|       jego nogi proszęcy jego, by je nie ostawił w takiem smętku.
38 328|        sie nad nią, nie daj dalej je takiego udręczenia cirpieć,
39 336|         każda żyła starga, abowim je mają rozciągnąć, aż będą
40 349|        rozciągnienema rękoma, aże je począł miły syn gorsko wzdychać
41 396|           gdzie wieczerzał, a gdy je go tamo nie naleźli, Judasz
42 402|         swym apostołom i upominał je o ich krewkość, a nawięcej
43 402|           trzech apostołow nalazł je śpiąc, bo są ich oczy były
44 434|         odzienie na sie lekko, iż je byli porzucili nie dbając